Het ontbijt was niet in de eettent maar in het hotel. Vøge en Hemd (Hans en Robert) voelden toch een grote verbondenheid met elkaar, waar Rudi (Ruud H.) zich later op de dag ook nog bij aansloot.
Een stevig ontbijt vormde de basis voor de eerste training van de dag op de “ocean”-locatie.
Een te klein meertje met een te klein strand en een te steil aflopende bodem zijn toch niet echt de ingrediënten voor een spectaculaire ocean wedstrijd. Maar verder weer geen klachten.
De training werd dus nuttig gebruikt om de verschillende starts te oefenen en de laatste technieken en snoekduiken nog eens na te lopen. De mooiste techniek was die van Ollie (Ruud v. B.) die tijdens het afspoelen van zijn voeten sierlijk en gracieus op de trailerhelling het water ingleed. Met handdoek en al.
Deze keer was onze score een 9,3 : weliswaar met voldoende amplitude geturnd, maar de jury miste de ontspannen blik in de ogen. Een andere hooggewaardeerde techniek was de zweefsprong met board, die wij nu allen tot in de puntjes beheersen.
Maar nu even serieus…
Na het eten was het opnieuw tijd voor een zwembadtraining, waarbij alles net even feller uitgevoerd werd om de eerste “psychologische tik” aan de andere aanwezige ploegen uit te delen. Natuurlijk werd er ook weer aan alle kanten kennisgemaakt met oude en nieuwe bekenden.
We wisten al dat tijdens onze training de finales van het wakeboarden op het programma stonden, waarin de Nederlandse Denise de Haan als eerste geplaatst stond. Wij konden daarbij helaas niet aanwezig zijn, maar dat weerhield haar er niet van om een ruime eerste plaats te halen en de jury geïmponeerd achter te laten.
Gelukkig was zij ’s avonds ook aanwezig bij de World Games party, waar zij als gouden medaille winnares gehuldigd werd. Natuurlijk zorgden wij weer voor de vocale ondersteuning. Al met al voldoende motivatiebronnen om zelf te gaan vlammen tijdens de wedstrijden.
En met die gedachte zocht iedereen zijn of haar bed weer op.
Welterusten.