Afgelopen weekend vond weer de meest prestigieuze Life Saving wedstrijd ter wereld plaats. De Coolangatta Gold. Elk jaar wordt er weer een beetje meer historie geschreven en elk jaar wordt het evenement weer een beetje groter. en professioneler. Check ook het kekke logo! deze keer Hayley Bateup er alweer drie gewonnen, Caine Eckstein al twee, al werd hij vast gewaarschuwd voor diskwalificaties. Maar ook namens de Olympische spirit, meedoen is belangrijker dan winnen, kwamen er een groot aantal deelnemers aan de start van deze slopende prestatie-tocht. En weer werd er historie bijgeschreven...
Voor degenen die ook alweer niet weten hoe het slopende en dodelijk parcours er uit ziet heeft de organisatie een profi site opgezet met daarop het een en ander aan oogsnoep, zoals daar is.. een parcoursoverzicht. Als dat niet handig is. Omdat mannen meer gesloopt moeten worden dan vrouwen, krijgen die het volgende parcours voor hun kiezen:
De vrouwen doen een iets korter rondje Gold Coast, wat niet wil zeggen dat het minder slopend is natuurlijk. Het roze parcours loopt als volgt:
Bij de mannen was er vooraf nog wat te doen rondom de grote favoriet, Caine Eckstein. U weet wel, het "kleine" broertje van Shannon. Caine wilde namelijk met zijn beste vriendje, Jeremy Cotter een stukje samen varen.Of beter gezegd, Jeremy moest de haas spelen in het eerste stuk ski. Daarmee zou Caine dan wat geholpen zijn voor een nog snellere eindtijd. Iets dat in het verleden wel vaker gedaan is. Echter kreeg de SLSA er lucht van en dreigde met sancties van een tijdstraf tot een diskwalificatie. Dit alles zonder Caine ooit te vragen hoe de vork in de steel zat en of hij de haas achterwege wilde laten. Jeremy Cotter werd gebeld met de waarschuwing voor Caine en Jeremy zag daarmee af van deelname. Voor Caine geen enkel probleem om zonder haas te starten, maar het geklets achter zijn rug om maakte hem boos.
Dat was nu net wat hij nodig had om sneller dan ooit de Coolangatta Gold af te handelen. In slechts 4 uur en 51 seconden stormde hij van Surfers Paradise naar Coolangatta en weer terug. Niet slecht voor een thuiswedstrijd. Hij verbrak daarmee het baanrecord van Rhys Drury uit 2007 met 10 minuten en 7 seconden.
Tweede werd Dean Mercer (4;05:04). Jawel, bijna 40 jaar en gewoon erbij. Wat heet, hij maakte het Caine nog behoorlijk lastig tot het laatste stuk lopen. Met een lach van oor tot oor kwam Deano over de meet: "Helaas verslagen door een betere atleet, maar ik heb het maximale uit mezelf gehaald." Of hij volgend jaar weer meedoet, hangt nog af van zijn vrouw, Reen Mercer (-Corbett). Als zij groen licht geeft, kan het zo maar zijn dat hij volgend jaar weer een gooi doet naar Coolangatta Gold.
Derde werd Nathan Smith, die zijn beste tijd met bijna 9 minuten verbeterde tot 4;08:35. En dat wordt best knap gevonden voor een leraar die niet zoveel kan trainen als bovenstaande twee fulltime sporters.
Bij de dames ware de ogen toch vooral gericht op Hayley Bateup, niet heel vreemd want ze won al drie keer eerder. Ook waren haar voorbereiding en gesteldheid beter dan in het afgelopen jaar. (zie ook de video's op de Coolie Gold site) Vanaf het begin liep ze toch een beetje achter de feiten en moest Elizabeth Pluimers en Alicia Marriot achterna. Pluimers en Marriot kozen voor een iets andere route met meer runners en Bateup en Courtney Hancock ging meer rechtstreeks van Currumbin Creek naar Burleigh Heads. Precies volgens de strategie van Marriot's nieuwe coach, Michael King. King zelf voormalig Coolie Gold winnaar wist dat er een kleine voorsprong moest zijn op Hayley met het zwemmen, anders kon ze teveel meeliften en het op haar sterke Beach Run afmaken. Marriot verhuisde speciaal van Perth naar Mooloolaba om getraind te krijgen van King en dat pakte dus goed uit. Geen vierde overwinning voor Hayley, maar de tweede voor Alicia Marriot.
Elizabeth Pluimers leek daarmee op het zilver af te gaan, ware het niet dat ze 15 meter voor de finish haar strompelen beëindigde met compleet flauwvallen. De hulpverleners kwamen toegesneld en droegen haar uiteindelijk op de brancard over de finish. Ze bleek een te lage bloeddruk te hebben en kreeg daarvoor wat fijne vloeistoffen toegediend. Dit betekende voor haar helaas geen officiële finish en dus geen eindklassering.
Hiermee kon Hayley doorstomen naar de tweede plek en Courtney Hancock naar plaats drie. Overigens kon Elizabeth op eigen kracht na een half uurtje weer gewoon uit de medische tent weglopen.
De volgende Coolangatta Gold zal niet in oktober georganiseerd worden, maar in november (7 november 2010). Dit éénmalig in verband met de WK in oktober. Wat wel als serieuze verandering bekeken wordt is het omdraaien van de volgorde in het evenement. Dit zal nog wel overlegd worden met de coaches en de atleten, maar het lijkt een poging om het Coolangatta Gold merk beter te verkopen.
Voor meer spannenden en interessante Coolangatta verhalen, nieuws en vooral filmpjes, zie onderstaande links. De filmpjes op de officiële site zijn een echte aanrader, hierin is vooral de voorbereiding van enkele atleten te zien!
Foto's: Harvpix (alles met Coolie Gold)