NK Ploegen 2009 - Senioren - Review

Na de junioortjes op dag 1, was het op dag 2 de beurt aan de grote en brede Life Savers. Het zou een dag vol spanning en sensatie worden, met brede glimlachen en hier en daar een traan. Eén ding stond al vantevoren al als een paal boven water, het zouden zeer zwaar bevochten Nederlandse titels worden.

Zoals gebruikelijk begon het hele gebeuren met het inzwemmen. Winnaar van het inzwemmen werd de thuisploeg, die de vorig jaar ingezette thuisploeg traditie voortzette door nog een laatste training te plannen voor de wedstrijd begon. Daarna konden alle ploegen weer opstellen in de kleedkamers voor de opmars van het jaar. Van officials tot thuisploeg Echt was het daarna weer mooi naar binnen paraderen. Wel had Echt het even moeilijk met wat ruimte vinden, waarschijnlijk omdat ze gewend zijn om zeer breed te staan. Ze pasten zich snel aan en zo konden de openingswoorden gesproken worden. 

Hierna kon dan uit volle borst het Wilhelmus meegezongen worden, uitgezonderd de hier en daar aanwezige Belgen. De daarop volgende wave door het zwembad maakte weer eens duidelijk dat het met de sfeer wel goed zat, dus kon het hele spul onderweg naar het eerste onderdeel.

4 x 50 meter hindernis

Voor de eerste start waren nog overal gespannen en bleek weggetrokken gezichtjes te zien, waarschijnlijk van de focus op de hindernis. Deze focus zorgde direct bij dit eerste onderdeel dat het weer flink raak was. Lange tijd hielden de dames van Heythuysen 2 de snelste tijd, totdat de laatste serie aan bod kwam. Belachelijk hard werd er gezwommen. Zo hard zelfs dat de eerste twee teams de koffie al op hadden voor de nummer drie aan kon tikken. Heythuysen 1 verbrak door het harde zwemmen bijna het Nederlands Record, maar bijna is niet genoeg, zeker niet als Echt 1 dan nog een stukje voor je zit. Kortom dankzij de keiharde strijd ging het NR aan gruzelementen, van 2:04,0 naar 2:03,7. Daarmee was zoals vanouds weer duidelijk dat de titel verdeeld ging worden tussen Echt en Heytse. Om plaats drie werd ondertussen ook al flink gevochten en daar kwamen dan weer een handvol ploegen voor in aanmerking. Voor de hindernis kwamen de dames van Zevenaar het beste uit de bus. Daarmee kwam het team van Melick net naast het podium. Heythuysen 2 bleek als tweede team ook mee te kunnen doen om de prijzen en hield ternauwernood Weert en Amersfoort van zich af.

Nadat het water weer enigszins tot rust was gekomen konden de heren al dan niet met minder badstof om het lijf te water. Tenminste als er genoeg tijd was om van de Voorstart-Poortwachter bij je startblok te komen. Onverbiddelijk klonk toch het lange fluitsignaal en weg waren de "echte kanonnen" zoals door het zwembad schalde. Als volleerde kanonskogels knalde de mannen uit de blokken en spoten onder de hindernissen door. Het herenteam van Echt volgde hun damesteam goed na en stelde een uiterst snelle tijd samen die onder het NR lag. Alleen hadden de heren van Heytse ook weer bij hun dames afgekeken hoe en wat en hadden de koffie onder luid gejuich al ingeschonken. Met maar liefste 2,7 seconden werd het NR verpulverd van 1:46,5 naar 1:43,8. Titelverdediger Weert kon het niet helemaal volgen, maar moest hier ook de schade beperkt houden om later op dag nog succesvol hun geheime wapens in te kunnen zetten.

Heythuysen in hun nopjes met het Nederlands Record.

Tijdens deze strijd voor goud vond er ondertussen ook nog een race an sich plaats. De Belgische heren van Sint Truiden waren tenslotte niet helemaal voor niets naar het hoge noorden gereden. Neen. Er moest een Belgisch Record op de klokken komen te staan. Dat betekende dus een tijd sneller dan de 1:46,56 die DMB ooit op de klokken wist te zetten. Helaas schortte het nog iets aan de snelheid voor de Sint Truidenaren, want de klok bleef deze keer toch echt steken op 1:49,3. Gelukkig beloofden de heren aan hun coach dat dit dan maar de slechte generale was voor de voor de volgende poging. Het gaat toch echt een keer gebeuren.

De Sint Truidenaren in preparatie voor de recordpoging.

50 meter popduiken voor ploegen

Na zo'n snelle start van het NK, was het even lekker bijkomen tijdens het kortste onderdeel, de familiepop. Ook gewoon gezellig, met z'n allen tegelijk in het water. Er was deze keer alleen één nadeel aan dit onderdeel, het zou niet veel punten opleveren. De pop lag op 3,5 meter en dat is niet gunstig voor een Nederlands Record of een snelle tijd met bijbehorend hoog punten aantal.  Dat is dan het nadeel als niet alle onderdelen meetellen. Ondanks dat gingen de dames van Heythuysen er maximaal voor en sleepten er ook het maximale uit. Helaas leverde hen dit iets van 880 punten op, verreweg het laagste puntenaantal dat ze die dag zouden gaan scoren. De dames van Echt konden niet echt volgen, maar waren er niet heel rouwig om, alleen als er strafpunten uitgedeeld zouden gaan worden zou dit onderdeel van belang zijn. Ook de andere kanshebsters voor de prijzen vonden de aansluiting. Daarbij leverde de pensduik voor Amersfoort het meest op, een derde plek, met slechts 4 tienden achterstand op Echt.

De Amersfoortse dames op jacht naar de top.

Voor de heren gold natuurlijk precies hetzelfde. Toch jammer dat het eeuwenoude NR op dit onderdeel er maar niet aan wil geloven. In het eigen bad wilde de heren van Echt het toch wel proberen en ze kwamen nog dichtbij ook. Het was in ieder geval duidelijk dat het thuisvoordeel al op begon te spelen. Of was het toch misschien het feit dat FamiliepopKanon Eric Dumas zijn in Melick ingezette taper briljant benutte? Directe concurrent Heytse moest in ieder geval een gaatje laten, wat direct ingepikt werd door de Blauw - Goud - Blauwen uit het Weertse. Achteraf bleek ook nog dat Gouda tegelijk finishte met de heren uit Boxtel en flirtte daarmee een beetje met een mogelijk podiumplaatsje.

Niels van Dalen vindt dat het sneller moet.

4 x 25 meter popvervoeren

Hierna konden de poppen terug naar het diepe gedeelte voor de start van de 4 x 25 pop. Ondanks, of misschien wel dankzij herhaaldelijk verzoek bleken sommige poppen toch een opgeblazen gevoel te hebben gekregen, maar dat liep telkens weer met een sisser af. Vooraf zou dit onderdeel een prooi moeten zijn voor Echt, die op het eerst gezicht wat meer power in huis hebben. Het team van Echt had echter met een afmelding van Claudine Roemen ook al wel een stuk GirlPower in moeten leveren, maar dat weerhield ze er niet van het onderdeel te winnen. Alleen wisten de Heytsenaressen het verschil toch wel erg minimaal te houden. Op gepaste afstand kwam het Groen - Zilver - Groen uit Zevenaar aan de meet, maar deelde wel een ferme tik uit voor het eindklassement door de concurrentie ook weer weg te zwemmen.

Direct na de race besloot het scheidsgerecht echter te kiezen voor een beslissing in de eindstrijd en wel in de vorm van 250 minpunten voor het team van Echt. Dat liet de coach, Nico Laumen, niet op zich zitten en haalde het werk van huisfilmer Wim Hover erbij. Daaruit bleek wel degelijk dat de beslissing onterecht was en kon de strijd weer verder gaan alsof er niets aan de hand was.

Zijn ze niet skattig?!

Bij de heren was het weer tijd voor wijd openstaande ogen en monden, voor een ware explosie aan krachtsuitingen en gespetter. Onlangs in Melick kreeg het publiek al een glimp van wat de Echtenaren van plan waren. Daar pakten ze namelijk het NR van de mannen van Weert af en stelden het met 1,2 seconden scherper naar 1:21,0. Heythuysen wist dus waar het naar toe moest, naar een tijd van onder de 1:20, maar Echt had zijn kruid nog lang niet verschoten en deed niet een tandje, maar een heel tandwiel extra erbij! Gedurende de race was het verschil tussen beide ploegen aanwezig, maar niet al te groot. Bij het laatste keerpunt stevende alletwee de teams dan ook zwaar af op een tijd onder de 80 seconden. Superlatieven zijn hier niet genoeg om aan te geven wat er dan ook met het NR gebeurde. Iets wat misschien al jaren had moeten gebeuren, gebeurde eindelijk: 1:17,5 is de nieuwe standaard. (Voor de cijfertjes-liefhebbers onder ons, dat is 19,375 gemiddeld).

Ondertussen in het achterveld hield Sint Truiden enorm huis, want de 1:17 was niet het enige record dat gevestigd werd.  Frédéric Appeltans, Bert Arnauts, Simon Beckers en Lorenz Das schroefden ook nog eens het Belgisch Record een stuk naar beneden van 1:26,95 naar 1:22,5. Dus toch nog een welverdiend BR.

Het team van Weert kreeg naast dat ze het NR kwijtraakten ook nog eens een andere klap, maar dan wel een ter waarde van 250 strafpunten. Daardoor zakten ze op dit onderdeel ineens naar de negende stek en dat is nog steeds best knap, maar niet genoeg. 

Boxtel profiteerde op hun beurt weer van de strafpunten van Heythuysen 2 en ging er vantussen met de vierde plaats. Zevenaar moest recent voor de NK noodgedwongen het team afslanken en betaalde daar de prijs voor, maar deed het ondanks de tegenslagen zeer netjes.

4 x 50 meter torpedoboei-estafette

Na een korte pauze waarin schitterendmooie badpakken gepast en aangesmeerd konden worden, ging het hele circus weer het bad in voor de torpedo-estafette. Daar stond het publiek al snel weer op de banken, hunkerend naar alweer een nieuw Nederlands Record. Een record dat helaas niet zou vallen. Het scheelde een dikke haar van een paar centimeter, want dat kwamen de Heytser dames tekort voor een 1:52,0 of lager. Niettemin was het weer belachelijk spannend voor de zege op het onderdeel en werd er nog niet heel veel duidelijk voor het eindklassement. Dus niet dat er verder veel veranderde na de pauze hoor, de strijd om het kampioenschap ging nog steeds tussen de dames van Echt en Heytse. Maar minstens even spannend was de strijd om brons en dat mag ook wel eens gezegd worden. Ondertussen werd het publiek werd nog uitzinniger.

Helaas pindakaas voor de dames van Amersfoort bleek na dit onderdeel een goed eindklassement haast onmogelijk. Met een dis van 250 punten konden de andere kanshebsters voor het podium hun slag slaan en Amersfoort afschrijven.

Zonder te bedaren stond het publiek nog op de banken om de thuisploeg een warm hart onder de riem toe te dragen. En bij dit onderdeel konden ze dat wel eens het hardst nodig hebben. Voor Echt was hier dan ook de strategie: de schade zoveel mogelijk beperkt houden. De heren van Heytse zijn nogal sterk geweest op dit onderdeel de afgelopen jaren en er kwam ook geen ander team aan te pas. Dus ook deze keer niet. Terwijl Tellie Ollie bijna door de kant heen sleepte, hadden de Echter heren nog een flink stuk baan af te leggen. Toch weer zo'n zeven tienden van het NR af, naar 1:34,9. Ter illustratie: als dit een 50 meter bad tijd zou zijn, zou er bijna leuk meegedaan kunnen worden in de wereldtop. Rik op het Veld zorgde bij Echt met zijn gesleep ook al voor problemen bij Stefan Jacobs. Stefan kon bij de overname én het keerpunt de torpedoboei maar op het nippertje vasthouden.

Of vijf hele seconden nog beperkte schade is valt nog maar te bezien, maar het schemerde al voorzichtig door, dat op het volgende onderdeel de rollen wel eens omgedraaid konden zijn.

Direct na de race besloot het scheidsgerecht echter te kiezen voor een beslissing in de eindstrijd en wel in de vorm van 250 minpunten voor het team van Echt. Dat liet de coach, Nico Laumen, niet op zich zitten en haalde het werk van huisfilmer Wim Hover erbij. Daaruit bleek wel degelijk dat de beslissing onterecht was en kon de strijd weer verder gaan alsof er niets aan de hand was.

Weert bleef ondertussen steken op een vierde stek, achter de prima presterende Belgen. Weert kon het huzarenstukje van vorig jaar blijkbaar niet helemaal herhalen, of kon "hun" reddings-estafette nog uitkomst bieden?

4 x 50 meter Reddings-estafette

Terwijl de directeur van Reddingsbrigade Nederland, Raymond van Mourik geboeid toekeek, ging het gevecht bij de dames de tweede ronde in.  Niets was al duidelijk en het kon ook nog alle kanten op. Zo ook weer op dit onderdeel, met anderhalve seconde pakten de dames van Heytse mooi weer 15 punten mee voor de nummer 1 positie. Echt vocht echter voor wat het echt waard was en bleef dichtbij. In de rest van het veld was ondertussen Melick weer een stukje naar voren geschoven door in het niemandsland te gaan zitten, ver achter de top twee en ver voor de nummer vier, vijf en zes. 

Bij de heren van Echt waren de gemoederen ondertussen lichtelijk, met de nadruk op lichtelijk, bedaard en kon er gefocust worden op wat er komen ging. Al jaren circuleerden de heren rond de 1:20 en in Melick kwam er al weer een voorproefje voor de NK.  Maar Weert had al opgemerkt een geheim wapen in te zullen zetten om hun NR op dit onderdeel terug te veroveren. Heythuysen als oud-NR-houder daarentegen zou hier de schade op Echt beperkt moeten houden, of ook gewoon weer een keer op deze estafette uit hun slof moeten schieten. Na de eerste 50 meter waren de verschillen tussen de ploegen in de snelste serie al groot. Van de kanshebbers moest vooral Weert al een gaatje laten, maar nu was het de beurt an hun geheime wapen. De rugslagzwemmer van Weert bleek inderdaad een soort van geheim wapen en zwom Weert terug naar een nagenoeg gedeelde eerste positie, maar toen was het de beurt aan de vervoerders. Daar waar Hugo Bijman bij Weert vorig jaar vriend en concurrent verdwaasde met een 41, was het ditmaal de beurt aan een thuiszwemmer. Sappi noteerde een 41 blank (voor de meeschrijvers thuis) en vergrootte de voorsprong aanzienlijk, om vervolgens Sjors Pietermans te katapulteren. Een blanke 20 seconden later was een nieuw Nederlands Record al weer een feit. Maar liefste 3,3 seconden werden er deze keer weer van het record afgebroken voor een onwaarschijnlijk snel NR. 

4 x 50 meter lijnredding

Daar stonden ze dan, er was geen ontkomen meer aan. De grote finale van de NK Ploegen 2009 was aangebroken. De dames van de thuisploeg hadden nog steeds een lichte achterstand en de dames van Heytse wilden dan weer niet weten hoeveel ze goed zouden moeten maken. Klinkt raar, maar zo was het. De tussenstand na vijf onderdelen was dan ook Heytse op 4816,49 punten en Echt op "slechts" 4700,28. Dit was natuurlijk te danken aan de voortreffelijke familipop van Heytse, maar dat onderdeel zou niet meer mee gaan tellen na het tuigje. Na de start was het Melick dat direct weg was, maar dat lieten Heytse en Echt niet lang op zich zitten en gingen samen wederom de dienst uitmaken. Eigenlijk bleek de lijnredding een soort samenvatting van de hele dag. Veel snelheid, scherpe overnames, nagenoeg technische perfectie en veel spanning en sensatie. En aan het eind Heythuysen dat aan het langste eind trok. Mét een nieuw Nederlands Record. In de strijd om brons was het ondertussen weer Zevenaar dat Amersfoort, Melick én Herkenbosch voor bleef. Of het genoeg was en voor wie dan zou allemaal nog moeten blijken bij de prijsuitreiking.

Bij de heren was het helemaal gemeen spannend, Echt stond na 5 onderdelen op 4946,92 punten en Heythuysen had er 4903,85 verzameld. Het afgelopen seizoen was ook duidelijk geworden dat Echt snel was en dat Heythuysen megasnel was op het tuigje. Maar of dat verschil genoeg zou gaan maken was de grote hamvraag. Ideaal was natuurlijk dat de stokjes direct opgepikt konden worden van de rand, wat dus in theorie al een snelle tijd op zou kunnen leveren. Na 25 hele snelle meters lag het veld nog lekker aaneengesloten. Bij de eerste overname was er al wel een licht verschil, maar sloeg het noodlot toe. Nummer twee van Heytse (We noemen geen namen, kijk maar in de krant) dook wel, maar niet in het tuigje en beklaagde zich over dat stomme ding. Daarna liep hij terug, deed het tuigje om en zwom verder. Even werd er getwijfeld of dit puur machtsvertoon was, of gewoon vette pech. Het verschil in voorsprong werd alleen omgedraaid in het voordeel van Echt. Helaas voor nummer drie van Heytse, Ruud van Bommel ging zijn overname ook al verre van lekker en moest opnieuw Echt losgelaten worden. Ondertussen ging het allemaal nog wel heel erg belachelijk hard natuurlijk, fouten of niet. Bij de laatste wissel van Echt was nog steeds alles mogelijk voor beide teams. Op dat moment stokte bij het publiek de adem, Niels van Dalen, befaamd om zijn benen-over-de-hindernis-heen-slaan-techniek dook op een zelfde manier het tuigje in en het kon haast niet anders of hij brak zijn nek in het 1 meter 10 ondiepe bad. Maar nadat hij het tuigje dan ook eindelijk goed om had kon hij toch gewoon verder zwemmen of er niets aan de hand was. Maar Echt had ondertussen de zege al geclaimd én alsof het niet erger kon voor Heytse ook nog het Nederlands Record afgepakt. Daarmee moest de eindzege ook wel in handen zijn van het thuisteam. Ook Weert had dankbaar gebruik gemaakt van de blunders van het TEAM van Heythuysen en deed daarmee vast goede zaken voor het eindresultaat.

Kampioenen

Na een partijtje uitzwemmen voor de een en afdouchen voor de ander was het tijd voor het verlossende woord.

2: Echt, 1: Heythuysen, 3: Zevenaar

Met een minimaal verschil van 12,73 punten haddden de dames van Heytse dus hun titel verlengd. Dat leverde overduidelijk peace op op het podium, zoals u hierboven ziet. Of een haasje. De strijd om plek drie werd uiteindelijk gewonnen door het Zevenaarse damesteam met een nog minimaler verschil van 4,32 punten voorsprong op de dames van Melick-herkenbosch.

2: Heythuysen, 1: Echt, 3: Weert

Waarbij met alle eerlijkheid vermeld moet worden dat Sint Truiden in totaal meer punten had dan Weert, maar niet voor een prijs in aanmerking komt. Alsnog de hartelijk felicitaties en verdiende hulde. De strijd om goud werd beslist met een verschil van 61,81 punten.

Daarna kon als vanouds alles en iedereen (weer) te water, vrijwillig of niet. Vooral de winnende coaches moesten het flink ontgelden. Dan was er nog een uitzwemwinnaar te benoemen. Daarop werden wij nog even gewezen, dus bij deze de uitzwemwinnaar van de NK Ploegen 2009 is geworden: *tromgeroffel*

Yves Roemen!

Een naam om te onthouden, want waarschijnlijk zal hij zijn opwachting maken en schitteren tijdens de NK voor AspirantenPloegen 2010 in Boxtel. Het is er dan ook met de paplepel ingeslagen.

Met dank aan RB Echt en Sint Truiden om hun foto's beschikbaar te stellen.