DLRG Trophy 2009 - I - Haltern - Review deel 2

Dan nu tijd voor wat andere spetterende onderdelen van de eerste DLRG Trophy wedstrijd van 2009. Het is tenslotte niet  voor niets Haltern AM SEE. Dit alles onder toeziend oog van enthousiaste supporters en natuurlijk de bondscoach. Zou het nog lukken meer podia oranje te  laten kleuren? Hoe dan ook was het al direct na de finale van de Beach Flags tijd voor de...

Surf Race

Zelfs zo direct dat de oproep voor de marshalling voor het halve Nederlandse kamp gemist werd en er rustig vertoefd werd op de toiletten. Gelukkig kon de start enigszins afgeremd worden zodat de leibjes, badmutsen, capjes en brilletjes nog even aangeschoten konden worden vóór de start. Maar liefst met z'n zessen in de finale die Nederlanders en dat op 30 starters. Verder hadden Niels, Frank, Jan-Willem en Ivo Hoooooover het al afgelegd in de series. 

Voorafgaand aan de wedstrijd was al doorgelekt dat er een flinke strijd zou gaan ontstaan. De strijd om de beste Nederlander welteverstaan. Zeker bij afwezigheid van David Loosen van DLRG Korstjebrood was het een stukje makkelijker om de wedstrijd te winnen en jezelf op de kaart te zetten van de bondscoach. Favoriet voor de overwinning was uiteraard zou je willen zeggen, Rik Op het Veld. Maar tijdens afgelopen wedstrijden en trainingen was al gebleken dat Ruud van Bommel en Peter Crijns ook wel eens een gooi naar de overwinning konden gaan doen. Toen het hele spul dan ook achter de swim cans zwom lag Rik voorop, gevolgd door twee rood-witte caps (met zeer waarschijnlijk een bloem erop).

Gelukkig was de bondscoach voorzien van een verrekijker, daarmee zag hij dat het goed was. Op de terugweg was allang duidelijk dat de rest van het veld kansloos was, of er moesten hele gekke dingen gebeuren. Het publiek stond echter allang op de banken en dat terwijl Tuep iets in begon te lopen op Sappie. Ollie leek echter aan het elastiek te hangen van de kopgroep. Daarop zette Peter een verder aanval in en leek zelfs naast Rik te komen, maar Rik liet dat niet zomaar op zich zitten gaf nog wat richtig gas bij. Daarmee kwamen de heren dan aan land en het resultaat ziet u hierboven en hieronder. Een compleet Nederlands podium!

Op de 15e plek pakte Jimbala van Raay nog 2 punten mee. Achter hem eindigde Stefan Teley op plek 18 en Axel Tichelaar op plaats 26.

Bij de dames kwamen er in de finale ook een aantal dames uit het Nederlandse aan de start, maar liefst vijf stuks. Dat waren ook nog eens alle vijf de dames die in de series gestart waren. Ook bij de dames werd er achter de swim cans al het een en ander flink duidelijk gemaakt. Maar nu wel heel overdreven. Een capje van Halle ging zwaar, maar dan ook wel heel zwaar aan kop. Lang werd er gedacht dat het Stephanie Kasperski was, maar korter bij de kant bleek die nou te vechten om plaats twee, samen met Maike Op het Veld. Jesica Luster van Halle was die belachelijk hard zwom en dus met gemak goud pakte. Helaas moest Maike zich in de strijd om zilver gewonnen geven aan Asperge en kreeg ze het nog aan de stok met Ela Hutten van de brigade uit Tilburg. 

Dat gevecht werd op de streep nipt gewonnen door mevrouw Op het Veld. Daarmee kwam het podium zoals hierboven eruit te zien. Ela werd dus vierde. Een andere nieuweling in de vorm van Kitty Schiphorst Preuper werd negende en Nicole van der Kooij van hetzelfde clubje werd zestiende. Op plek 18 kwam dan de laatste Nederlandse binnen, Leone Kelleners van reddingsbrigade Echt.

Board Race

Ook bij de board race voor heren was het weer volop kans voor Nederland. In de 3 series waren zes Nederlanders afgevallen, maar in de finale waren er nog vier in de race om goud. Een echte favoriet bij de heren was er niet, maar kanshebbers des te meer. Tegen de tijd dat de strijd zich duidelijker af begon te tekenen was het een van de weinig overgebleven Trophy veteranen Daniel Gätzschmann die leiding gaf aan het veld. Daarachter hadden Sappie, Niels van Dalen en Christoph Heyer het aan de stok. Neluz kwam aan het eind net een beetje tekort door een recente blessure en viel buiten het podium. Ondanks het oude Kellogg's Nutri-Grain board van Zane Holmes, kwam Chrissie net te laat om nog zilver voor Riks neus weg te kunnen kapen. Kletsman was er ondertussen ook al met goud van tussen. Bart Coolen werd en Stefan Ubbink na een crash teleurstellend dertiende. 

Bij dames mochten Smaike, Marianka Peeters, Saskia Coolen en Inge Hooover aan de start van de finale verschijnen. Bij de dames werd de favorietenrol deze keer ingevuld door Julia Schatz die veel in Australië vertoefde en ondertussen ook verhuisde van Berlin-Lichtenberg naar kampioensclub Halle-Saalekreis. Het gat wat zij sloeg was niet heel groot, maar wel genoeg. Erachter vocht Marianka om de best of the rest te worden, op de voet gevolgd door Stephanie Kasperski. De verschillen tussen de dames leken ook niet echt groter of kleiner te worden en dat was wel jammer voor Smaike, want zij lag vierdes. Terwijl Schatzke al uit stond te hijgen, knalde Marianka naar zilver en stormde Maike achter Asperge aan. Of het mocht baten? Hieronder het podium bij de dames.

Board Rescue

Omdat de chronologie een beetje zoek, gaan we maar direct door naar de board rescue en wel voor de heren.  Helaas voor de combinaties van Zevenaar en Heythuysen 2. Zij moesten al voortijdig het veld ruimen, maar kregen wel 3 punten voor hun plaatseringen in de series. Ondanks dat er maar twee heren van Echt meededen, raakten zij wel in de finale. Sterker nog, zij wonnen hun serie, maar dat deden Ollie Tuep en Neluz in hun loop ook. In de finale kon Echt het trucje echter niet een keer herhalen en eindigden in de achterhoede op plek zeven. Evengoed een puike prestatie voor Ivo om met zo'n zwaargewicht terug te moeten varen. 

Vooraan was het ook al niet spannend, Heythuysen kwam met grootse voorsprong van het board af en kon rustig over de finish heen sjokken. Erachter kwam ook alweer een jong team over de lijn, namelijk uit Schwerte. Een combinatie van geraffineerd en nog nat achter de oren kwam daarna luid joelend en vreugdedansend over de lijn. Jonas Moll en Norbert "Haasi" Haaser pakten brons mee en dat mocht iedereen weten. Voor de zekerering gaan we live opgenomen naar Haltern am See:

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=KzeERcN-51g}

Wat een opkomst!

Alle drie de Nederlands damesteams kwamen direct aan bod in de eerste serie. Echt 2 viel daarbij door een afmelding al van tevoren af, want in je eentje kan je geen board rescue doen. Ook de eerste board rescue in wedstrijdverband werd voor de dames van Tilburg geen succes. Een zesde plek in de serie, maar wel met maar liefst 0,3 punten voor de moeite. In de grote finale was het weer appeltje-eitje voor Halle. Echt 1 met Marinaka en Smaike pakten het zilver. De Alpenzusjes pasten met gemak weer met z'n tweeën op de knieën op het board en koersten zo naar brons.

Rescue Tube

Was het trouwens al opgevallen dat alle podia tot nu toe elke een Nederlander bevatte? Eens kijken of we dat volhouden tijdens de Rescue Tube. In de finale bij de heren het team uit Zevenaar en Heythuysen. Bij de start was er direct al consternatie alom. Terwijl iedereen nog een beetje stond voor te bereiden en te relaxen, werd er ineens muisstil gestart. Muisstil genoeg voor iedereen er omheen in ieder geval, want alleen acht zwemmers hoorden het en vertrokken. Niets aan de hand toch?! Nou er stond dus wel negen teams aan de start, dus Magdeburg was al af. 

Nu kunnen we ook laten zien hoe de redder van Zevenaar weg ging en wie er op dat moment vooraan ligt.

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=pgSHny4LuX0}

Heythuysen ligt dus samen met Halle (uiteraard) op kop, maar Zevenaar mocht als derde weg! Helaas voor Axel Tichelaar ging het aantrekken van de vliezen niet helemaal soepeltjes, maar het was nog een peulenschil vergeleken met de klik bij de boei. Dat leek wel een eeuwigheid te duren en plaatsverlies was dan ook het gevolg. Heythuysen koerste daarentegen lekker door en wist de concurrentie achter zich te houden. Bling bling! Goud in da pocket!. De groen-zilver-groene strijders eindigden als zesde.

Voor de dames van Echt en Tilburg ging het ook weer gebeuren in de finale. Konden de dames van Echt weer het podium halen? Konden de dames van Tilburg hun eerste Rescue Tube gebruiken om de board rescue te doen vergeten?

Een en ander werd al duidelijk toen Tilburgse redder Kitty mocht vertrekken en Echt nog even mocht wachten. Ondertussen was Halle wel weer ongenaakbaar, maar voor Tilburg lagen er nog podiumkansen. Ondanks dat het de eerste keer was waren de dames van Tilburg goed op de hoogte van het reilen en zeilen, niet gek met Ineke Goossens als coach natuurlijk. Het werd nog lichtelijk spannend, maar brons kwam stevig terecht in de knuistjes van de Tilburgers uit Breda. Echt moest genoegen nemen met een zesde plek.

Dat betekent nu dus ook op naar deel drie van de review en een ongekend record. Blijf hangen!