Wie deel 1 zegt, moet natuurlijk deel 2 zeggen. Want er gebeurde meer in Zwitserland dan alleen een wedstrijdje Beach Flags en een Papa Joe's long distance race. Snel kijken wat ie doet!
Terwijl de beachies bij de heren het 's morgens erg druk hadden, konden sommige koala-achtigen nog even lekker een tukkie doen, maar na de Beach Flags werd dan ook direct alles wat met wat er te maken had er doorheen geduwd. Te beginnen met de:
Surf Race
De series werden bedwongen op een relaxte en indrukwekkende wijze door maar liefst 3 Nederlanders, ene van Raay, een Crijns en een Tichelaar. Waarbij Herr Kriens uiteraard het hoogst moest eindigen. Alleen Jimbala was het daar stiekem niet mee eens, maar hij is dan ook een young gun. Dat is ook wel te zien aan de terugweg, totaal geen respect voor gevestigde orde of wat dan ook.
Voorop de man die van tevoren al rond liep alsof hij wel even alles ging winnen en dat ook zo ongeveer deed. Beter bekend onder de bijnaam Franse Niels. Rechtsvoor dus Michael Illinger, maar links een Heytse capje onderwater en een Heytse capje boven water. Dat betekent twee dingen: Kuep zwemt ook hard en Jimbo heeft ook een rood-witte cap op. Hoe dichter het veld bij de kant kwam, hoe dichterbij het peloton op de leiders kwam. Hierbij wist de Franse Niels de voorsprong wel te behouden, op de voet gevolgd door Peter. Jimbala kwam vlak voor het einde net een beetje in het gedrang en kwam erachter dat hij nog net iets meer aan zijn finish moet gaan werken. Hij finishte net achter Michael Ghyselbrecht en Marco Kwiatkowski, maar die zijn ook veel groter. Desalniettemin een hele nette zevende plek. Axel Tichelaar pakte ook nog even 3 punten mee voor de 14e plek.
Board Race
Zoals proefondervindelijk werd vastgesteld zat het tempo er toen pas echt goed in. Nog voor er afgedroogd en omgekleed was, vond de eerste start in de board race series plaats. Nu was het sowieso de vraag of afdrogen wel zin had op die dag, dat was eerder een kwestie van principes. Helaas moest bij de dames Janneke Koster (voorheen Jansen, jeweettog) uitvinden dat ze geblesseerd verder die dag alleen nog maar van het weer ging genieten.
Bij de heren was de strijd in de finale als vanouds. Pascal Stöckli ging er als een zot vandoor, gevolgd door zijn jonge teamgenoot Kevin Schuler. Ook een rood-wit-blauw accentje kon niet ontbreken, Michael Illinger en Peter Crijns deden gewoon mee. En dat terwijl Michael Ghyselbrecht en Philip Hediger aan het elastiek hingen. Op de terugweg was wel duidelijk dat Stöckli het goud ging pakken, al kwam Schuler er nog dicht bij. Net iets erachter volgde de strijd om brons, met weer Franse Niels en Tuep, waarbij Illinger net iets voordeliger erbij lag. Kuep zette nog even zijn eindsprint in en ging het brons dan ook pakken... Totdat Illinger ook een eindsprint inzette. De marge was minimaal, maar voldoende.
Board Rescue
In de finale van de Board Rescue was het ook een waar spektakel, de Franse van ACSS Colmar konden vooral heel snel zwemmen en redelijk boarden, maar de Belgen van LERC konden dan weer redelijk zwemmen en boarden. Dan lijkt het niet tegen elkaar op te wegen, tot de terugweg van de Belgen begint. Twee man sterk op de knieën, dat gaat als een banaan. Helaas voor Stief Toetje en Michael Ghyselbrecht, kwamen ze met mach 2 net tekort op de terugweg voor het goud. Toen hun spray was verdwenen werd duidelijk dat Team Zevenaar in de vorm van de Koster/Tichelaar combinatie zesde werd.
Na de Board Rescue kon er dan eindelijk even gespeeld worden met het speciaal aangelegde watermanagement-systeem. Een van de absolute hoogtepunten van de dag, voor deelnemers én omstanders. Daarna kon het spelenderwijs naar de start van de Ski Race.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=cqdRd9X82so}
Ski Race
De Ski Race finale werd slechts door een Nederlander Belg gehaald. Tim Eichmann, uitkomende voor de brigade van Echt mocht namelijk starten in de B finale. Daarin werd hij vierde voor collega Ghyselbrecht. Andere Nederlanders sneuvelden helaas al in de serie's. Daar hebben we beelden van. Tenminste van toen er nog hoop was:
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=pwXxoo-a5M8}
Tim Eichmann geeft alles.
In de A Finale ging het goud uiteindelijk weer naar Frankrijk. Het zilver ging naar Quitschi en het brons bleef in Zwitserland bij Pacal Reichmuth. Of gewoon de mensen herkennen op onderstaande (bijna finish) foto.
Tegen die tijd werd het 5% droog en scheen aan de overkant op de bergen ook ineens een heel flets zonnetje. De een riep: "Zie nou wel, 95% regen vandaag, ik zei het toch! De ander voorspelde somber: "Stilte voor de storm." Feitelijk stond alleen nog de Taplin Relay op het programma, "dus nog snel even opschieten." Aldus het advies van de hoofdscheids Wolfgang Draaijer. Langzaam aan omarmde de dichte bewolking het meer. Aan de overkant werd ondertussen een gordijn van regen uitgerold dat ook langzaam naar het wedstrijd veld trok.
En toen brak het los. De strijd om Taplin-goud welteverstaan. Gestart werd er met Ski. De deelnemers waren nog niet weg, of Jan Wind begon tegen te werken. Het werd al knap om überhaupt de boeien te halen! Nadat er geskied was, kon er op het iniemini-strand het een en ander aan materiaal ondersteboven gelopen worden, inclusief de helpers, om het stokje over te geven aan de boarders. Ondertussen was de wind nog iets verder aangetrokken wat huizenhoge golven opleverde. Huizenhoog voor Zwitserse begrippen dan wel, maar toch.
Tegen die tijd begon het ook te donderen, maar Wolfgang schakelde heel snel. De Boarders mochten nog wel gaan, maar de zwemmers bleven thuis. Zo werd er even een swim-leg uit de Taplin geplukt, maar iedereen was allang blij. Zo hoefde Michael Illinger ook niet meer te zwemmen, maar mocht hij de "sprint" afleggen naar goud. Of eerder supersprint als het aan de afstand ligt, want langer dan 15 meter is het strand niet aan de Lauerzersee. Ondanks dat het strandje maar twee afgelegd hoefde te worden, wist Hemd toch nog een tegenstander voor Zevenaar af te schudden en kwam daarna als zevende dóór de finish. Heythuysen pakte de 14e plek. Daarna was het hele spul ineens wel heel snel van het strand verdwenen om een veiliger heenkomen te zoeken.
Om de tijd door te komen dat er even snel koud gedoucht en opgeruimd werd even een Zwitserse impressie van de Victorinox Cup 2009
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=xgYp3YqC1M8}
Later op de avond kon dan (gelukkig) onder de grote, vooral droge tent de prijzen uitgereikt worden. Al was het alleen al maar omdat het definitief droog werd en er zelfs zonnestralen doorbraken.
Daarbij nog even wat dingen die ontbraken:
Beach Flags podium
Surf Race podium
De winnaar van de grote koeienbel werd uiteindelijk verrassend het thuisteam van Innerschwyz. Helaas werden er alleen oorkondes uitgereikt voor de individuele nummers en prijzen voor totaalklassement. Na de officiële prijsuitreiking kwam Wolfgang Draaijer nog een keer naar Peter gesneld om het hartelijk te feliciteren met zijn overwinning. Jawel, Herr Kriens had Michael Illinger op 4 punten verslagen en was de beste heer van de dag. Hoezee! Op naar Eckernförde voor de LifeSaving Cup.
Foto's Papa Joe's Long Distance Race Foto's Victorinox Cup (RB Zevenaar) Foto's Victorinox Cup (organisatie)