Na de geweldige, zonnige eerste dag, was het alweer tijd voor de tweede dag. Daarop leek het wat bewolkter te zijn, maar dat veranderde naarmate de Beach Flags en Beach Run finales in de buurt kwamen. Met recht bakken dus. Maar ook stonden de Ski Race, Iron Man, Ski Relay en de Taplin nog op het programma. Daarnaast was er ook nog het culturele programma met de mensen die ook een keer op klompen wilden lopen, kortom een boordevolle dag 2 dus!
Verder moeten we nog even melden dat door de rivier van dag 1 de boeien zoiets hadden van "doe het zelf maar!" Dat betekende helaas dat de Board Rescue voor dit evenement geschrapt werd.
Ski Race
Terwijl de teamtent opgebouwd werd in iets meer dan de 2 seconden van de tent van de buurman, konden de stoeltjes op het strand gezet en afgebroken worden om te kijken naar de Ski Race. Dat gold voor de beachies natuurlijk, want de skiërs moesten juist aan de bak.
In het vooruitzicht stonden weer wat leuke golfjes, die weliswaar iets minder erg waren als de eerste dag, maar nu waren het op wedstrijdparcours meer Nederlandse omstandigheden. De wind was namelijk weer gedraaid en dus was het en ouderwetse klotsbak met zo nu en dan een dikke shoredump. Altijd leuk met de ski. Zo raakte Dave nog voor de start van de Ski Race de controle over zijn ski al kwijt en sloeg onder twee collega's door, die naast hem stonden. Na een kort commando "truuk" kon de serie met Dave toch weg, maar een echt succes werd het niet. Einde oefening op de ski voor Dave.
Lekker zo'n golf in je gezicht Jimbo?
Maar er waren nog meer Groen-Zilver-Groene Strijders die aan bod kwamen. Zo was Bert bijvoorbeeld iets vaardiger met de omstandigheden dan Dave was en speelde het wel klaar om naar de grote finale te gaan. Zoals verwacht moest de materiaalman Alistair ook met gemak de finale kunnen halen, hetgeen hij dan ook op zijn dooie akkertje deed. De benjamin van het spul, Jimbala, mocht ook een stukje skiën en werd daarvoor zelfs beloond met een escorte op de terug weg. De lokale rescue waterscooter vond het maar niets dat deze jongen daar zo alenig tegen de stroming en het parcours in naar de tweede boei probeerde te komen. Ondanks dat hij al voorbij de derde boei was ging hij er wel voor, maar moest toch opgeven onder dwang. Dat wel.
Twee GZG-ers aan de start van de finale dus. Het werd dan wel geen podium, maar wel weer waardevolle teampunten. Julien Lalanne en Jonathan Despergers wisselden deze keer om en verdeelden respectievelijk goud en zilver. Eerste bekende werd Al op plekje numero 6, tweede bekende was weer Michael Ghyselbrecht die een tweetal plaatsen achter Al zat. Op plek 12 kwam Wijnand Hubregsen binnenvaren, ook al geen onbekende. Ubstar hield de eer hoog en twee man nog achter zich met een 15e plaats.
Bij de vrouwen kon er natuurlijk maar één de beste zijn. Vorig jaar Australisch kampioen, dit jaar tweede en in Frankrijk kun je dan bijna twee keer rond voor nummer twee finisht. Goud voor Frenchy, zilver voor Alexandra Lux en brons voor Charlotte Robin. Het begint een beetje eentonig te worden met die namen.
Ocean Person
Of de combiné zoals dat in mooi Frans genoemd wordt. Voor de ISS kwamen dezelfde Life Savers aan de start als tijdens de Ski Race. Deze keer maar een Nederlandstalige in de finale in de vorm van Michael Ghyselbrecht. Hij kwam zelfs in de top 10 tot stilstand en wel op plaats 9. Alistair kon daar net bij aansluiten en finishte als 11e. Wel vocht hij met Dave om de beste van het team te worden. Dat won hij dan ook net, met Dave op nummer 12. Eerste werd uiteraard weer Jonathan Despergers.
Bij de dames was de strijd een stuk spannender, met Charlotte Robin, die in de openingsronde zwemmen direct de voorsprong pakte. Flora Manciet kon het net niet bijbenen, net als in de Surf Race. Itziar Abascal van Alcarreño, wie kent haar niet, lag ondertussen op een derde plek. Ook het rondje board trok Charlotte lekker door en leek Flora niet het uiterste boven te halen, of kon ze niet harder? Haar sterkste punt moest natuurlijk ook nog komen. Dat bleek Frenchy ook hard nodig te hebben. Terwijl Charlotte op haar ski plaats probeerde te nemen kwamen de golven van de dag binnenrollen en daar ging ze terug naar af. Flora stapte op haar ski en ging direct een heel eind naar rechts om zoveel mogelijk te ontwijken, maar kreeg ook nog het een en ander mee. En wie was nu de gelukkigste hierbij? Juist, die ene Itziar. Die lag ineens op kop. Met Flora en Charlotte in hot pursuit. Eerlijk is het natuurlijk ook niet als je tegen Flora moet skiën, want daar zou menig man het nog tegen afleggen. Niet geheel verrassend kwam Flora dan ook als eerste terug, maar behield Itziar wel haar voorsprong ten opzichte van Charlotte. Zo werkt Surf Life Saving nou eenmaal. Julie Callens van COAST, of in dit geval de VRC kwam terecht op de 9e plek.
Taplin Relay
Direct na de Iron Ocean Man en Woman was het alweer hoog tijd voor de Taplin. Gewoon lekker alles doordrukken, dan hebben we veel tijd voor de flags en de beach run en vooral tijd voor Sas Bier. Maar tot die tijd nog snel even een Taplin. Vooral bij de mannen was het weer hilariteit alom. Zo als bij de individuele Taplin was de volgorde zwemmen, boarden en Skiën, met deze keer geen rennen, want dat zou later nog genoeg moeten gebeuren.
Voor de gelegenheid had Perel Vampeter Crijns het triatlon pak van Alistair weer geleend, dat was beter als het wetsuit dat hij eerder van Bert had geleend. Maar waar waren we?! Oja de start van het zwemmen. Laten we zeggen dat Dave al een gouden tip had gegeven, die hij uit de Oceanman had geleerd. De twee boeien die als zwemparcours dienden lagen niet op één lijn. Kortom een bocht van 90 graden bij de eerste boei (nog steeds tegen de klok in) zou dikke vette problemen opleveren. Daar zou Herr Kriens dus mooi niet intrappen. En zo geschiedde. Terwijl van de kant duidelijk te zien was dat het hele veld zich een hoedje schrok en midden tussen de boeien een extra bocht moest maken en semi de stroming niet meer me had, zwom er al één iemand bijna het strand op. Dat was raar! Dat kon nooit! Het hele veld was nog net halverwege of er was al iemand terug?! De een zei, die heeft de boei gemist, de ander zei die is gewoon zo snel. En nee het was niet Peter. Het was het team van Biarritz, dat heel erg ongelofelijk ver voor lag. Maar zijn teamgenoten lachten zich al kapot en wisten wat we allemaal nu weten. Hij had de boei echt gemist, maar dat wist de rest nog niet. Als tweede voor de rest van het veld kwam er ook een soort torpedo richting het strand. Met... een Groen-Zilver-groen Capje! Warempel, Tuep kwam als tweede en dus eigenlijk als eerste het water uit. Op weg naar Stefan die moest gaan boarden. Achter Biarritz aan dat nog net als een stipje aan de horizon te zien was. Capbreton, Hossegor en Alcarreño volgden op de voet.
Stefan moest in het board geweld heel iets toegeven, maar het was slechts minimaal. Alles zat nog heel dicht bij elkaar. Biarritz ver voor, doch ongeldig. Capbreton tweede, gevolgd door Alcarreño, Zevenaar en Hossegor. Zo wam het spul voorbij op het strand, tijd voor Alistair om zijn ski kunsten weer te bewijzen. Op de ski bleken de Life Savers behoorlijk aan elkaar gewaagd, de verschillen leken allemaal wat kleiner te worden, alleen niet klein genoeg voor verschuivingen in de tussenstand. Daarmee werd de Internationale Supersterren mooi vierde en daar waren ze terecht blij mee.
Totdat ene Hemd ze kon vertellen, dat die Biarritzenaar wel degelijk gediskwalificeerd was en dat ze dus derde waren. En toen kon het dak eraf, alweer een podiumplek op een estafette, dat moest de goede positie in het klassement wel nog meer goed doen.
Voor de liefhebbers was er tijdens de lunch, zoals gebruikelijk in Frankrijk, weer de paella van de dag ervoor dus koos een kleine delegatie voor de lekkere haut cuisine broodjes van de boulevardwinkels. Na de pauze was het snel warmlopen en eigenlijk al aanmelden, want Hossegorse minuten zijn het tegenovergestelde van Limburgse minuten en duren juist korter.
Beach Flags
Gelukkig mochten ook de mensen met een GZG capje direct aan de bak, want er waren twee velden, waarop serie 1 en 2, of 3 en 4 na elkaar werden gestart. Waren er 4 deelnemers over, dan werden serie 1 en 2 samengevoegd, waarmee die 8 dan weer uit gingen maken welke 4 naar de halve finale gingen. Het tempo lag weer moordend hoog. Voor de ISS kwamen Hemd, Tuep, Bert en Lamlem aan de start. Gelukkig mochten deze heren ongeveer tegelijk, dus was het slecht volgen voor de fans.
Na de eerste ronde was het dan ook raak, Peter en Robert mochten wel heel tegelijk in de kwartfinale. Uiteindelijk liep dit rampzalig af voor Peter, toen mini-palmboom (voor insiders), dat is de kleine die naast Robert loopt hierboven (voor outsiders) een Spaanse streek leverde. Met zicht op de halve finale vond hij het nodig Peter eruit te werken, waar hij dat vroeger bij Robert probeerde. Geheel onnodig, maar het is wel het spelletje. Twee snelle jongens uit één team was geen goed uitzicht volgens hem. Exit Peter.
Er was ook geen andere mogelijkheid
/sarcasme
Ondertussen aan de andere kant van het speelveld moest JW ook al het veld ruimen in het zo-niet nog snellere veld. Ook Bert had daar dus last van, met hier onder Baptiste Sochon, het nieuwe talent van Hossegor, Jonathan Despergers en die meneer in het zwart is ook heel rap. Dat betekende voor Stefan dat hij zich ook vroegtijdig mocht gaan voorbereiden op de Beach Run.
Dat leverde al met al één Nederlander in de halve finale op. Daar werd het tricky. Met de Franse kampioen Connif Ho die tijdens de WK Interclub er met de negende plek vandoor ging én de Franse Beach Flags Tour 2008 won en wederom mini-palmboom, die in Spanje naar de naam Frederic Tortosa Rodriguez luistert. Met nog 7 te gaan, kwam Robert tussen mini-palmboom en Connif te liggen en die kleine gasten staan nou eenmaal snel op. Enfin, met een beetje heel hard lopen kom je er wel voor en moet het kunnen. Aldus geschiedde. Met de ervaring van niet vooraan lopen zat het snor, dus netjes de handen en armen thuishoudend ging het richting de flags en kon de duik in worden gezet. In hoeverre dat kan in een sandwich en met z'n drieën tegelijk. Met een lekker smak bleek er toch een flag in Robert's hand te zijn, net als bij mini-palboom. De Franse kampioen lag eruit! Sensatie met een hoofdletter S.
Maar daar was de meneer die flags netjes neerzet het niet mee eens. In onvervalst Frans zei hij: "Wacht maar effe!" en ging in conclaaf met de scheidsrechter. Die kwam vervolgens vertellen dat er geduwd was, want volgens hem is de definitie van duwen, de romp van iemand aanraken met je hand. Hieronder nog even een snelle samenvatting van de race. Je ziet er niets op, maar het staat wel leuk.
Klik op het plaatje voor bewegend beeld!
Zowel Frederic als Connif kwamen nog even langs bij Hemd, om te checken wat er nu aan de hand was. Geen van de twee had ook maar iets onreglementairs meegemaakt. Of zoals Frederic verwoorde: "We komen hier al 3 jaar en het is altijd hetzelfde. Als er een Fransman uit ligt wordt de Spanjaard gediskwalificeerd." Kortom chauvinisme is niet voor niets een Frans woord.
Maar als je één regel niet kent, ken je er meer niet en dus werd Robert na de diskwalificatie in de halve finale doodleuk uitgenodigd voor de B-finale. Na herhaaldelijk uitleggen dat hij gediskwalificeerd was en dus niet mee mocht doen, stapte hij toch maar de ring in. Helaas kan het gevolg niet in een eenvoudige playlist, of er gaan weer browsers moeilijk doen, dus hier de filmpjes apart.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=8ptwC_wJbI0}
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=UkN0oLCv4iI}
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=T0UyXndQp_4}
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=p9m8idfOPng}
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=_suukvSDkjA}
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=fcz8k7APFqA}
Zo blijkt maar weer ondanks dat je struikelt, gewoon door blijven gaan en weten dat je de flag kan hebben. Sylvain Carrere bleek dan ook uiterst verrast de flag niet te hebben, maar vatte het alles uiterst sportief op en maakte zelfs een soort ere-rondje.
Okay nog even de reverse angle dan, omdat het kan:
In de finale was het uiteindelijk Baptiste Sochon die vriend en vijand verraste door tweede te worden achter David Moron. Jonathan Despergers werd derde gevolgd door Connif Ho.
Beach Run
Als toetje op het weekend was er nog een massale Beach Run voor iedereen die dat wilde. Voor de International Superstars alleen nog Nederlandstaligen aan de start, de andere twee hadden zich al omgekleed en moedigden alleen nog aan. Maar de punten waren nog hard nodig voor het eindklassement. Zo moest Peter Crijns onder luide aanmoedigingen nog even eruit persen wat er uit te persen was, wat net weer een inhaalactie op de finish tot gevolg had en dus wat extra puntjes.
Stefan haalde echter ook nog de nodige puntjes binnen, dus laten we maar eens gaan kijken naar het eindklassement. Voor de zekerheid: Peter werd hier 12e en Stefan 15e, respectievelijk 5 en 2 punten. Wijnand Hubregsen deed het als master ook weer masterlijk goed en werd zelfs 7e!
De eindafrekening
Tijdens de prijsuitreiking bleek al dat puntengesprokkel hartstikke waardevol te zijn geweest. Eerste in het herenklassement werd Alcarreño met 220 punten, maar tweede de Invitational Superstars met 186 punten, dat dus prijzengeld betekende! Ok, een groot punten verschil tussen nummer 1 en 2, maar team 3 werd Capbreton en die hadden maar liefst 184 punten!
Wegens het lange wachten is er nu ook zelf een kleine selectie uit de bijna 6000 foto's van Jan-Willem te zien. Hiieronder ook nog de volledige uitslagen voor de statistici onder ons.
Foto's: Stefan Ubbink , Jan-Willem den Hartog, Dicks Sand bar dag 1, Dicks Sand bar dag 2 Uitslagen (xls)