Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Na een bijna doodvermoeiende, eeuwigdurende reis kon het gezelschap uit Zevenaar een korte pitstop maken in het Limburgse om een vijfde teamlid op te pikken. Een Amersfoortse strijder had zich eerder op de dag al bij het clubje vervoegd. Hiermee kon de nog langere reis beginnen naar de eerste Ocean wedstrijd van het seizoen in Hossegor, Zuid Frankrijk.
In Hossegor zou dan nog een samensmelting van teams plaatsvinden. Als er tenminste een slaapplek was, maar daarover straks meer. Eerst zullen we even de teamleden bij naam noemen.
Alistair Reid, Zuid Afrika, maar is nu lid van Crawley Town SLSC uit Groot-Brittannië.
Dave Butler, Ierland, bekend van het Jeugdjournaal en komt normaal uit voor Belfast Olympia LSC.
Jan-Willem den Hartog, RB Amersfoort.
Jimmy van Raay, RB Zevenaar.
Peter Crijns, RB Heythuysen.
Robert Hendriks, RB Zevenaar.
Stefan Ubbink, RB Zevenaar.
Een mooi bij elkaar geraapt zooitje niet waar? Dit alles doordat Dave en Alistair Rik op het Veld uitnodigden om met hen een team te vormen, waarbij Rik uiteindelijk zelf niet mee kon doen. Als caps werden uiteraard die van Zevenaar gebruikt, want het coolst en want de kleuren die het doen. Ook internationaal. Alistair had lollig bij de inschrijving de teamnaam "Invitational Superstars" opgegeven. Iets wat de nodige hilariteit oplevert als de organisatie dit bij sommige onderdelen opneemt als "International Superstars".
Maar voor er aan de wedstrijd begonnen kon worden moest er na de 14 en half uur durende heenreis iets geregeld worden. De geregelde camping vond het maar slecht weer en besloot ter plekke geen tent toe te staan. Dit terwijl er in de communicatie vooraf niets aan het handje was. Gelukkig kon er een x aantal uren en een 6-tal adressen later in Capbreton toch eindelijk het groene licht gegeven worden voor een slaapplek. Probeer maar eens mensen aan het werk te vinden op de dag van de arbeid. Het werd een soort woonwagen voor een knaak en een bos uien. Ideaal.
Daarvoor waren natuurlijk de omstandigheden al even gecontroleerd tijdens de masterwedstrijden. Die logen er niet om. Monsterlijke golven die met vernietigende kracht het strand opdonderden. Gelukkig werd daar al rekening mee gehouden, zodat er niet teveel onnodig materiaal meegesleept was. Je gaat natuurlijk niet je materiaal een zekere dood tegemoet paddelen.
Na een heerlijk potje 31'en kon het Nederlandse deel van de Superstars van een welverdiende nachtrust gaan genieten. In alle vroegte begon op zaterdag 2 mei dan de eerste dag van het Oceanman Festival. Gelukkig deed het zonnetje op z'n Zuid Frans heel erg zijn best om er een hete dag van te maken, alleen hield de wind daar niet echt rekening mee, dus werd het verbranden en kou lijden tegelijkertijd. Wel was er één groot voordeel, in het wedstrijdparcours waren de golven een stuk minder levensgevaarlijk. Met of zonder warming-up kon er dus gestart worden met:
Board Race
Minder levensgevaarlijk betekende vooralsnog even geen sterke stromingen en af en toe leek het even vlak. Tot er natuurlijk weer een set joekels binnenkwam. Gelukkig was dat meestal net met een board start. Dus dat was spektakel geblazen. Verschillende Life Savers werden daarmee al na enkele meters terug naar af verwezen en kregen een poging 2. De profi's hadden er natuurlijk wat minder last van en kwamen ongeschonden door de eerste break.
Voor de leden van de Superstars begon de wedstrijd wisselend. Dave haalde het uiteindelijk niet bij de Frans/Spaanse overheersing, nadat dat hij de eerste ronde nog wel overleefd had. Stefan kwam in de serie al direct een uitschakelingsgolf tegen en kon zijn board weer op gaan halen. Jimbala had iets meer geluk en kwam wel door de eerste branding, maar kwam op de finish één plekje tekort voor een plek in de halve finale. De board profi van het team bleek Alistair te zijn, die cruisend richting de volgende ronde ging. JW kreeg het ook niet voor elkaar, maar of de lokale mascotte daar iets mee te maken had is onbekend.
Later op de middag was het tijd voor de board finale en was de oceaan veranderd in een rivier. Er stond zoveel stroming dat de organisatie ondertussen gekozen had om alle rondjes om de boeien van rechts naar links, of tegen de klok in te doen Gelukkig ben je met (veel) stroming aan het juiste adres bij Dave en Al, want daarin zijn ze experts. Vanaf de start van de finale waren er twee boarders die het hazenpad kozen. Na en klein golfje koos Jonathan Despergers voor het rechttoe-rechtaan pad vanaf de linkerkant van de startlijn naar de boei en Alistair die eerste naar rechts knalde, zodat hij bij continu de stroming mee zou hebben. Ondanks de verschillend gekozen paden kwamen beide heren nagenoeg gelijk bij de eerste boei aan.
Alistair cruisend door de series.
Helaas voor Alistair bleek Despergers op de terugweg voorsprong te kunnen pakken en als klap op de vuurpijl hielpen de golven ook nog twee andere lokale Fransmannen meer dan hem en zo kwam hij als vierde over de streep, voor Carlos Alonso. Iets wat natuurlijk bij het hele team wel een dikke smile opleverde. Als negende kwam de tegenwoordig gekortwiekte Michael Ghyselbrecht over de meet.
Alistair houdt Carlos Alonso net achter zich
Bij de dames won natuurlijk de enige echte professional, Flora Manciet. Afgetekend uiteraard, maar of de concurrentie zich bij rest van de onderdelen zo eenvoudig gewonnen zou gaan geven?!
Julien Lalanne (zilver), Jonathan Despergers (goud), Ludovic Pinet (brons) op het heren board podium.
Surf Race
Na de board race waren de pakken pas echt nodig, voor de surf race. Het water was ondertussen nog steeds een graadje of 14, dus was een lekker warm pak van harte welkom. Gelukkig waren enkele International Superstars vlak voor vertrek nog zo slim om een pakje op de kop te tikken of er gewoon een van de andere teamleden te lenen.
Jimbo, Kuep, en Dave
Door de levendige pakkenhandel kwamen er maar liefst drie International Swimstars aan de start, sterker nog, Tuep werd 5e in de serie, Dave 7e en Jimbala 15e, dat betekent zelfs drie van de drie naar de finale! In de finale werd er net door iedereen iets meer gas gegeven, op onderstaande foto is het resultaat te zien. Daarbij moet wel opgemerkt worden dat de grote golven heel prima de foto's weten te ontwijken. Het volgende moment kwamen er weer jongens van twee meter binnenrollen. Gevolgd door de grote golven natuurlijk.
Daar komen de Surf Race mannen!
De beste surf race prestatie kwam net als in de series van de handen van Peter Crijns. Hij moest Jonathan Despergers met goud uiteraard voor laten gaan, maar hij was degene die deze keer Carlos Alonso achter zich hield. Dat betekende een 5e plek. En dat in een veld met finale zwemmers op EK's en WK's. Dave liet zien dat hij niet alleen in een zwembad belachelijk hard kan zwemmen, maar dat ook in de golven kan, hij pikte vier puntjes mee voor het team met zijn 13e plaats. Jimbala knokte als gewoonlijk ook weer voor wat hij waard was en liet zien dat hij in de toekomst ook wel een deuntje mee wil zwemmen. In het sterke veld werd hij toch netjes 28e en dat van de 40 heren in de finale.
Bij de dames was de surf race wel direct een finale, aangezien er maar 39 startsters waren. Het veld werd al snel aangevoerd door Flora Manciet, met voor haar Charlotte Robin. Dit bleef tot en met de finish zo. Flora, uitkomende voor Capbreton Sauvetage Côtier, kreeg dus competitie uit eigen land van haar teamgenootje Alexandra Lux en van Charlotte Robin van Hossegor Sauvetage Côtier.
Beach Sprint
Wat is er nu lekkerder dan na zo'n ijskoud bad even een lekker stukje warmlopen? Niets natuurlijk! Dus was het tijd voor de beach sprint. In tegenstelling tot de andere onderdelen volgden hier de series en finales elkaar op, dus even een kleine impressie.
Robert mocht als eerste en direct tegen Jonathan Despergers, waarvan het leek alsof hij aan het schaduwen was, want elke ronde zat hij weer net achter Robert. Hemd werd dus in de serie eerste en kon weer terug lopen naar de start voor de volgende ronde. Jan-Willem sneuvelde helaas al voor dat hij de finale kon bereiken. Bert Ubstar haalde ook de finale niet, maar kwam nog wel een eindje door de rondes heen. Dan hadden we natuurlijk nog Tuep, die ook gezellig door ging. Gelukkig hadden vooral de banen dicht bij de oceaan meer weg van een afvalberg dan een strand, maar laten we wel wezen, iedereen was al reuze blij met een beach sprint. Nadat de heren allemaal weer terug naar de start waren gelopen, ging de tweede ronde van start. Ook hier kwamen Peter en Robert weer ongeschonden doorheen. Voordat ze terug waren gelopen naar de start om hun spullen op te halen, konden ze gelijk alweer hun startkuilen gaan prepareren voor de kwartfinale. Met een training zit er nog meer rust tussen de herhalingen, zo snel ging het achter elkaar. Dat betekende dus dat de sprintstofjes al lekker op begonnen te raken en dat in combinatie met een heuvelachtig parcours is op je tellen passen. Toch slaagden beide overgebleven Nederlanders weer door te gaan. Eigenlijk had dit stukje dan ook zonder spaties geschreven moeten worden, maar dan wordt de pagina veel te breed, maar het punt is duidelijk.
Ondertussen begonnen de grotere en bekende namen zich ook al te mengen in de strijd. Zo hadden we daar David Moron, zilver bij de EK Interclub 2007 en winnaar B finale WK Interclub 2008, maar ook Clément Longuefosse, nummer 4 van de WK Nationals 2008. Ook de iets jongere garde was vertegenwoordigd met Benjamin Garcia, de nummer 2 van de EJC 2008. Tel daarbij op Jonathan Despergers, die alles goed kan en dan bedoelen we ook echt heel goed plus natuurlijk de Nederlandse inbrengen nog wat underdogs en je hebt een deelnemersveld om u tegen te zeggen.
De halve finale onderweg.
In de halve finale werd het dus nog weer een tikkeltje spannender. Daar gingen de eerste vier naar de A finale en de laatste vier naar de B finale. Daarbij viel enigszins verrassend Connif Ho van Hossegor al af, alhoewel hij meer een Beach Flagger is dan een Sprinter. Hij is toch de Franse Beach Flags kampioen. Sam Depoortere hield ondertussen de Belgische eer hoog, maar werd wel doorverwezen naar de B finale. Voor Nederland zou er op een hoger niveau geacteerd gaan worden en dat met twee man. 1/4e van de finale zou oranje gekleurd gaan worden.
La grande finale!
Ook de finale was direct na de halve, behalve dan dat deze keer de dames finale nog even tussendoor was. De series voor de dames waren namelijk al tijdens de heren board en surf race geweest. In de dames finale stal Romy Boden van de VRC de show, helaas deed ze dit niet door alleen dik voorop te lopen, maar door ook een valpartij in te bouwen en dan alsnog derde te worden. Waarschijnlijk met belangrijke ervaring erbij. Maar goed de heren finale dus. Hierboven een foto van vlak voor de finish, de finish is ter hoogte van het rode vlaggetje rechts. Clément Longuefosse ligt voorop en wint. Benjamin Garcia volgt in zijn voetsporen en pakt zilver. David Moron hield ook zijn plekkie vast, alleen Robert hield volgens de finish scheidsen zijn plek niet vast. Drie keer op rij net voor Despergers, maar in de finale net andersom, aldus het scheidsgerecht. Net buiten deze foto is Herr Kriens die nog twee man achter zich weet te houden en daarmee zesde wordt. Typisch geval van een vijf-zesje voor Nederland. Baptiste Sochon, een jong talent van Hossegor, werd zevende.
Beach Relay
Gelukkig leek er toen even rust voor de beentjes te zijn. Leek, want de Relay kwam direct na de finales van de sprint. Voor deze wedstrijd bestond een Beach Relay team uit drie Life Savers en de Invitational Superstars besloten om met één team hoog in te zetten. Die verwachtingen en druk werden alleen maar hoger toen het team bestaande uit Hemd, Bert en Kuep de serie in het stof lieten bijten.
In de finale werd het bloedstollend spannend. Hemd startte de race en kwam als eerste aan de overkant, of als tweede, of als derde. Zo dicht zat het bij elkaar. Bert Ubstar nam het over en hield vast. Na de overname van Herr Kriens waren er misschien een vijftal metertjes achterstand voor goud. Maar daar heeft Tuep natuurlijk geen boodschap aan en knalde er met lichte voorsprong weer uit. Goud voor de International Superstars, zoals de organisatie per vergissing omriep. Hadden er banken gestaan, dan hadden Dave en Al er op gestaan, maar nu waren ze ook al lyrisch en de kreet "Dit is waar we jullie voor ingehuurd hebben" schalde dan ook over het strand.
Rescue Tube
Voor dit onderdeel was Alistair allang blij dat er niet met twee Life Savers gestart moest worden, zoals hij kende uit Zuid Afrika, maar met vier. Peter was hierbij het zwemmende slachtoffer en Dave de redder. Stefan en Robert zouden dan het loopgedeelte verzorgen. Allereerst stond er een serie op het programma, waarvoor het tactisch plan nog even goed doorgesproken werd in verband met het klikken en overnemen naar het lopen. Alles verliep verder volgens plan, alleen was het in die tijd dat de stroming op begon te spelen, dus raakten teams enigszins verstrikt door elkaar. Maar geen paniek voor de ISS (Invitational SuperStars), gewoon door naar de finale.
Voor de finale kreeg Tuep de instructies van Dave om eerst een heel eind naar rechts te rennen voor hij het water in zou gaan. Aldus geschiedde. Alleen was de stroming geen stroming meer geworden, maar een rivier. En zo kwam het dat twee Spaanse team vrij snel bij de boei waren, maar de rest van het veld ver ver ver voorbij de boeien lagen te worstelen. Ver links naast de boeien voor de toeschouwers welteverstaan. De rivier stroomde zo hard dat er eigenlijk nog maar nét tegen in te zwemmen was. Uiteindelijk kwamen alle drenkelingen toch bij hun boei en konden de redders hun gang gaan. ISS lag ondertussen op een zesde plek, maar Dave is niet zomaar een zwemmer, dus pikte hij vrij vlot Tuep op en koerst richting strand. De helpers constateerden niet veel later dat nummer drie net niet meer in te halen zou zijn. Zeker omdat de Franse scheidsrechters de finishlijn een 100 meter verlengde zodat de teams die geen rekening hadden gehouden met stroming ook mooi uit zouden komen. Na nog een laatste golf in zijn gezicht werd Peter dan uiteindelijk over de finish heen gesleurd op een vierde plek.
Board Relay
Stefan, Dave en Alistair mochten aan het eind voor de middag nog een keer aantreden voor de board relay. Ook deze estafette was met drie personen. Aan Stefan was de eer om de start en de eerste ronde te verzorgen. Aangezien de omstandigheden en de verrichtingen van de dag was het een beetje op bij Stefan en al strompelend gaf hij de beurt aan Dave. Dave had ook al belachelijk veel starts gehad en kon ook niet veel verschil meer maken, dus bleef het een beetje rond de top tien positie hangen. Alistair moest zijn board race positie natuurlijk nog eens bewijzen en haalde nog net even wat in. Een goede 8e plaats voor de Invitational Superstars.
Bert total loss na de Board Relay.
EDIT:
Nu zijn we helemaal het filmpje van de start vergeten. Nou ja, bij deze dan nog maar ff.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=N6-ZryGncv0}
Na de eerste vermoeiende, maar mooie dag was het op naar de eettent, waar *kuch* overheerlijke Paella geserveerd werd. Het EJC 2001 eten was er niets bij. Alistair voelde zich de koning te rijk met alle left-overs die zijn kant op geschoven werden.
Na de 15 rotondes huiswaarts weer te hebben overleefd, kon er nog even geëenendertigd worden voor de welverdiende nachtrust dag 2 in zou luiden. Op naar dag 2, met meer spektakel, meer foto's en zelfs bewegend beeld!