Baywatch/NK Ocean 2008 - Susteren - Review [Updated]

Na 3 jaar afwezigheid was het 30 en 31 augustus 2008 weer zover; het Nederlands Kampioenschap Ocean Events was weer terug waar het groot geworden was, in Susteren. De inzet ziet u hiernaast, hieronder het verhaal erbij.

Voor het eerst in de Baywatch geschiedenis werden er zowel op zaterdag als op zondag finales gehouden. Niet alleen dat was nieuw, maar ook de Beach Relay was terug van weggeweest en geheel nieuw was de Beach Sprint. Dit alles omdat het NK Ocean in de tijd dat het  van zijn geboortegrond weg was ontwikkeld was tot een wedstrijd waar de reguliere internationale onderdelen op het programma staan. Dus dan ook maar in Susteren.

Board Race

De zaterdagochtend leverde gelijk wat vertraging op voor de Board Race, door de mist moest er gewacht worden tot de boeien wél zichtbaar waren.Toen de mist een beetje wegtrok en de zon voorzichtig om de hoek kwam kijken mochten de dames dan van start. In de series bleek al snel wie de favorieten waren voor de titel. Van Echt natuurlijk Marianka Peeters met al eerder een Nederlandse Board titel op zak en Maike Op het Veld die in de serie voor bleef op Kim Brugmann van Fish Hoek. Jawel, Fish Hoek, helemaal uit Zuid Afrika gekomen om de NK onveilig te maken. De vraag was daar natuurlijk in welke mate de dames ingehouden hadden om in de finale nog de concurrentie nog te verschalken. In de finale bleek al voor de eerste boei dat het inhouden gigantisch was geweest, want Kim ging als een bezetene vandoor en bleef dat tempo ook gewoon draaien. Lijkt ons duidelijk dat zij eenvoudig eerste werd. Maike en Marianka zaten wel dichter bij elkaar en verdeelde in die volgorde ook het zilver en brons. Eervolle vermelding voor Christina Schulte van Alpen voor de oneervolle vierde plek.

Bij de heren was ook de eerste plek niet heel ernstig spannend. Dubbel zo spannend was daarachter echter om het zilver. Drie heren vochten daar om wat zij waard waren en wisselden regelmatig van plek op het laatste rechte eind voor de sprint naar de finish Hieronder ziet wat dat opleverde.

Beach Flags

Terwijl de dames met de Board Race begonnen, waren de heren met de Beach Flags begonnen, dus vandaar dat we onze registratie hiervan eerst maar melden. Grote favoriet bij de heren was natuurlijk Peter Crijns, maar zou het hem ook lukken om net als bij de GZG Cup de week ervoor zijn teamgenoten mee het podium op te slepen? Nou kunnen we zeggen dat er geen kadootjes gegeven werden, maar dat werd er natuurlijk wel. Alleereerst werden de 2 Duitsers in de finale er uitgewerkt, daarna volgden nog een Alblasserdammer en een Belg. Bleven over 3 stuks Heytsenaren en 1 stuks Echtenaar. Helaas voor Stefan Jacobs, want daar hebben we het dan over werkte de Heytsenaren te goed samen om hem eruit te werken. Daarna kwam het volgende kunststukje van Herr Kriens. Ruud van Bommel was namelijk een iets te grote bedreiging voor het algemeen klassement om het tweede te laten worden. Dus hij ging naar rechts "ving" Ollie op en zo gingen Niels en Peter fijn om het goud strijden.

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=CVd-zbEl7vo}

Daar werd nog heel even getwijfeld aan een valse start, waarvan er een handvol uitgedeeld waren in de series, maar in de finale nog niet. Gelukkig voor Tuep bleef dat ook zo

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=pGUe_pGOVVI}

Het damesveld had een minder uitgesproken favoriet, maar grote kanshebsters waren er wel, zo was daar Janneke Jansen van Zevenaar die vorige week nog de andere grote kanshebster, met de naam Marianka Peeters, versloeg. Marianka had  echter de week daarvoor weer de Beach Flags tijdens de Oxbow Tour op haar naam geschreven. Ook was Anneloes Peulen van Heythuysen nog aanwezig en dat is ook niet de minste Beach Flagster. Tel daarbij op de in grote getale aanwezige Alpenzusjes en je hebt een schitterende finale. Al direct in de eerste run was er sensatie. Janneke "Schanulleke" Jansen bleek helemaal geen boodschap aan reputaties te hebben en dook zo Anneloes Peulen eruit. Daarna was het voor de favorieten doorbikkelen, tot er ineens dezelfde finale was als tijdens de GZG Cup. Marianka had natuurlijk wat goed te maken en Schanul moest laten zien dat vorige week geen toeval was. Vlak na het opstaan was Janneke iets beter weg en kon zo in volle overtuiging het stokje opduiken. 

Board Rescue

Ook tijdens de eerste de beste estafette moesten de titelfavorieten flink aan de bak om te laten zien of ze die titel eigenlijk wel waard waren. Nadat de series doorkruist surft waren, stonden uiteindelijk de finales op het program. Bij de dames moest Heythuysen dan laten zien dat ook zij de dames van Echt konden pakken.. Of toch niet? Zou de hegemonie van Echt dan niet verbroken worden. In ieder geval was er ook een verrassinkje op te merken, RB Alblasserdam door de bocht zeg maar. Als een speer koersten ze in één ruk door naar de derde plek. Bravo! Daarvoor was er toch een duidelijk verschilletje tussen de dames van Echt en Heytse die ook in die volgorde over de meet kwamen.

Bij de heren werd goud en zilver echter wel weer anders verdeeld. Niels van Dalen en Peter Crijns durfden, of wilden niet surfend het goud pakken en kwamen gewoon normaal aan land. Dit alles nog wel met een straatlengte voor op het herenteam van Echt. De Groen - Zilver - Groene strijders van Zevenaar kwamen nog steeds heel knap als derde over de finish.

Ski Race

Ook dit jaar moest er weer een mooi parcours rondgevaren worden op de recreatieplas van Landgoed Hommelheide. Dit alles om aan de benodigde meters te komen voor een mooie Ski Race.Voor de dames leek het normaliter van tevoren een uitgemaakte zaak, Maike Op het Veld is nou eenmaal Surfskiester pur sang. Maar met het Zuid-Afrikaans bezoekje van Kim Brugmann kon het wel eens spannend worden voor de Nederlands titel. Helaas voor de thrillseekers zat er niet de beloofde spanning in, want Maike was toch echt een maatje te groot. Misschien had Kim hier al wel wat onder de leden, want later moest ze ziek opgeven voor de rest van NK.

Rik op zijn Surfski "proudly sponsored by mum and dad" helaas ook dit jaar geen Nederlande Ski Race titel.

Bij de heren was het dikke sensatie ten top. Vlak na de start had Thorsten Sonsmann de leiding genomen en had Rik Op het Veld de slipstream van hem opgezocht. Bijna direct daarachter zat een flinke groep hen op de hielen en was het voor iedereen flink aan de bak. Bij de derde boei had Thorsten echter een mooi trucje in petto. Hij voer zo strak langs de boei dat deze helemaal naar rechts geduwd werd. Rik had echter een gaatje laten vallen waar precies een boei tussendoor kon en toen de boei achter Thorsten's ski langsschoot vloog de boei daar dan ook precies tussendoor. Dat betekende dus dat Rik een boei gemist had. Hij twijfelde even, maar besloot dat hij alleen voor goud kon gaan. Dat was dus linea recta naar de kant, want goud kon hij vergeten. Daarmee lag de heer Sonsmann ineens wel een klein stukje voor op het achtervolgende peloton. Om de haverklap werd erachter gewisseld van stuivertje. Dan weer was het Ruud van Bommel, Timo Tabak, of Jeroen Koster die op ramkoers lag voor zilver. Na de laatste bocht naar links had Jeroen Koster de beste sprint in handen, alleen had Ruud toch net genoeg voorsprong gepakt om er met het zilver achter Thorsten vandoor te gaan. Centimeterwerk, dat wel. Kind van de rekening werd Timo Tabak die zichtbaar baalde als een stekker met een oneervolle vierde plek.

De eindsprint van de heren, Jeroen net iets te laat, Ollie nog lekker op tijd.

Rescue Tube Rescue Race

Al snel diende er alweer een nieuwigheidje zich aan tijdens dit NK en dat was de Rescue Tube Rescue Race. Nu zult u zeggen: Dat is al jaren zo! Dat klopt. Alleen nu werd het in een iets andere vorm gegoten dan u gewend bent. De ILS was het spuugzat dat die luie drenkeling maar steeds met een bootje naar de boeien gebracht moesten worden en besloten dat ze zelf moesten gaan zwemmen. Om dat weer niet te lang te laten duren hoort dit nu ook bij de wedstrijd zelf. De drnkeling start dus als zwemmer, om net als bij de Board Rescue, de boei aan te tikken, de hand op te steken en zo de redder te laten vertrekken. Zo gezegd, zo gedaan.

Rescue Tube Rescue Race - Start Heren

Zowel bij de dames als bij de heren resulteerde dit spektakel in dezelfde eerste twee plaatseringen als bij de Board Rescue. Het "nieuwe" team van Amersfoort sleepte er deze keer, in een bloedstollend gevecht, letterlijk een bronzen medaille uit. Precies voor de neus van een opvallend sterk presterend Alblasserdam. Bij de heren was het deze keer Weert welke aan het langste eind trok en Zevenaar van het podium hield door met mach 3 het strand op te rennen met drenkeling en al.

Beach Sprint

Toen de zon tijdens de eerste dag van het NK begon te zakken en de meeste Life Savers richting de douches renden, kwam er een kleine groep mensen in actie. Deze mensen waren lid van een kleine actiegroep opgericht om tijdens de aankomende EjK in Nederland er voor te zorgen dat er een pico bello Beach Sprint en Beach Flags parcours op het strand kwam te liggen. Voordat dit EjK Beach Team hun finest hour zou beleven kon er dus mooi geoefend worden op het strandje van Landgoed Hommelheide én had de NK organisatie een extragratis Beach Parcours. Of dit twee vliegen in één klap principe volgend jaar weer toegepast gaat worden is nog zwaar onduidelijk. Na enig graven, passen, meten, ploegen en uitrollen was het dan eindelijk zover; het EjK Beach Team kon ook gaan douchen.

De spanning liep hoog op bij de Beach Sprint.

Zoals gezegd dus een primeur voor "Susteren" met voor het eerst een individuele Beach Sprint. Sinds de invoering van dit onderdeel in Nederland is wel duidelijk geworden dat dit onderdeel ook serieus genomen word, aangezien de massale warming up en oefeningen op de zondagmorgen. Ook werd er nu een video referee ingeschakeld, iets waar ze bij het voetbal alleen maar van kunnen dromen.

Start van een heren serie.

Dit gezegd hebbende konden de dames dan van start. Dit onderdeel werd verdeeld in drie rondes, waardoor er dus voor de finalisten veel extragratis punten te verdienen waren.Uit de series bleek al wel dat Anneloes Peulen het gebeuren van de Beach Flags recht wou zetten en dat was ze ook wel aan haar stand verplicht. Verder bleek ook dat een aantal aanwezige Duitse dames ook heel hard kon rennen want van de zes dames in de finale waren er drie Duits. Ja dat is de helft.Onder luide aanmoedigingen van het voltallige publiek en de andere deelnemers die niet in de finale stonden schoten de dames uit de zelfgegraven startblokken. Al snel wist Anneleos een gaatje te slaan en moest de rest vechten voor zilver. Hierin slaagde Janneke "Schanulleke" Jansen dan weer het best, opd e voet gevolgd door het hele Duitse deelnemersveld. Als zesde Beach Sprintster en derde Nederlandse van het NK kwam Wendy van Boggelen van RB Amersfoort over de meet.

Strijd van start tot finish in de dames series.

De heren finale stond niet lang daarnna op het program. Daarin ontbrak hier en daar een naam die je wel zou verwachten. Ruud van Bommel was bijvoorbeeld lichtleijk geblesseerd geraakt en koos eieren voor zijn geld en sloeg een stukje over. Robert Hendriks daarentegen bedacht zich een moment en koos toch voor de Beach Sprint ondanks zijn zijn schouderblessure. Verder was er een Sven Helbig, die altijd snel is op het zand en nog een Alpense teamgenoot. Heel verrassend misschein stondook Mister Life Saver in de Beach Sprint finale. Of Martin aan een beachie carriere gaat beginnen is niet bekend. Wel bekend is dat hij tijdens de GZG Cup ook al zijn beste beentje voorzette tijdens de sprint en daarmee Niels van Dalen voorbleef. Helaas ontbrak Niels hier in de grote finale, want hij moest in de halve finale des doods, met de latere nummer één en twee. Ook zijn teamie Stijn Agten had dit weekend vleugels en ging mee als underdog. Als andere favoriet was daar natuurlijk Peter "Tuep" Crijns, die graag van de gelegenheid gebruik wou maken om een Nederlandse Titel te versieren.

De heren finale, met net buiten beeld Herr Kriens.

Al direct na de start was het duidelijk dat Robert graag wou laten zien dat er ook met kapotte schouders gewonnen kan worden en ging er blind voor. Aan de andere kant van het veld was Tuep ook al briesend onderweg, maar kon Hemd nét niet helemaal volgen. Sven Helbig sneakte mooi tussen het Nederlandse geweld in en pikte een derde plaatsje mee. Voor Martin zat er helaas pindakaas geen medaille in, maar of hij daar nu heel rouwig om is, valt te betwijfelen.

Beach Relay

Omdat het beach parcours er toch zo mooi bij lag, werd dook direct de Beach Relay uitgevoerd. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan, niet waar? Voor het aanwezig publiek was het zwaar genieten geblazen in het lekker zonnetje, dat flink zijn best deed om er een schitterende dag van te maken. Schitterend was het zeker, met een handvol overname fouten was het echt billenknijpen voor iedereen die een favoriet team zag blunderen. Vooral bij de heren was het raak met in sommige series omstreeks de vijf van de zes teams die een stokje even moesten laten liggen voor wat het was. Maar ook bij de dames was het raak. 

Soms ging er een overname fout.

Ook buiten het veld om want er was nogal wat onduidelijkheid over het meedoen van het damesteam van Zevenaar. Aangezien die met maar drie vrouw waren, konden zij geen esafette doen, afgezien van de Board Rescue. Normaliter doet men in Susteren niet zo moeilijk en kan er van alles en nog wat gecombineerd worden, daarom mochten de Zevenaarse dames ook met alle estafettes meedoen, BEHALVE de Beach Relay. Waarom was voor iedereen onduidelijk, tot een tweetal minuten voor de start. Tijdens de marshalling bleek dat de dames toch mee mochten doen. Achteraf werd er dan weer gesteggeld, wan t zo bleek, was het in deze estafette slechts voor spek en bonen. Kortom andere teams weer boos, want hun punten waren dan ook onterecht niet gegeven. Eind goed al goed en daarmee kwamen de dames van Alpen als winnaressen uit de bus. 

De heren van Zevenaar grepen de terugkeer van de Beach Relay in Susteren aan om wéér Nederlands Kampioen te worden, iets wat hun de laatste keer gelukt was toen dit onderdeel ook voor de laatste keer gehouden werd tijdens Baywatch 2003. Daarmee was hun diskwalificatie van het afgleopen jaar ook vergeten. Heythuysen was niet ontevreden met hun tweede plek, maar moest dus wel Ollie aan de kant laten zitten met zijn liesblessure. Zij lieten dan ook weten volgend jaar geen kadootjes meer weg te geven. 

RB Echt op weg naar een overname.

Surf Race

Al het stoffige, warme zand kon tijdens de Surf race weer van de roodverbrande lichamen afgespoeld worden. Tijdens dit onderdeel kwamen dit jaar de echte zwemmers weer naar boven drijven, aangezien de voorgaande jaren er nog een stukje gerund moest worden vóór en na de swim. De dames bleken met 27 vrouw sterk aan de start te komen dus kon er direct finale gezwommen worden. Als eerste kwam Maike Op het Veld het water uitgesprint en kaapte precies voor de neus van Anneloes Peulen de titel weg. Claudine Roemen kon op haar beurt weer niet voorkomen dat heel verrassend Tanja van Essen op het podium kwam te staan met een zeer nette derde plek. Als vijfde kwam Leone Kelleners uit het water, met de hete adem van Françoise Heideman-Duran in haar nek. Rianne Golsteyn voelde zich als een vis in het water en deed het als zevende ook niet slecht.

De heren mochten wel twee keer aan de bak... Als je geluk had. Of juist pech. In ieder geval kon Rik Op het Veld na zijn Australië stage natuurlijk niets anders doen dan gewoon winnen.Hij werd wel op de voet gevolgd door een driekops formatie uit Heythuysen met in volgorde Peter Crijns, Ruud van Bommel en Niels van Dalen. Stefan Jacobs en Dennis van Eck maakten de Echt/Heytse top zes compleet. Speciale hulde voor Jimmy van Raay die ondanks het brute heren geweld een zevende plek in wist te pikken.

Ocean (Wo)Man Relay

De meest gevarieerde Ocean estafette stond als gebruikelijk weer als éénnalaatste onderdeel op het programma. Deze keer kon zowel bij de heren als de dames direct een finale gemaakt worden.

Kijk! Een Oceanman Relay overname!

Helaas is bij deze estafette niet heel veel beeldmateriaal beschikbaar, maar de uitslagen spreken weer voor zich. Duidelijk is dat de algehele Nederlandse titel zwaar en zwaar bevochten werd, met name tussen de brigades van Heythuysen en de thuisploeg Echt. Ook deze keer was het weer Echt dat aan het langste eind trok bij de dames en was het precies andersom bij de heren. Wel mochten de Duitse vrienden van Alpen tweemaal met de derde plek genoegen nemen. De oude GZG-OZO combinatie had opbeide podia niets te zoeken en werd vierde.

Ocean (Wo)Man

Het individuele hoogtepunt, als we de promotors mogen geloven, is zoals gewoonlijk de Ocean Person. Een onderdeel dat weer duidelijk een domein is van de Op het Veldjes. Wie kan hen in Nederland van de winst afhouden? Nou niemand dus zoals wel bleek. Ondanks dat was er genoeg te beleven tijdens de wedstrijd. Zo waren er de heren Koster en Ubbink van Zevenaar die zo nodig onderling moesten bepalen dat ze beter waren dan de ander. Dit leverde vooral een spectaculaire eindsprint op. Zoals te zien hieronder, waar Stefan nog even wat goed te maken heeft in de laatste meters. Uiteindelijk gaven de scheidsen hem het voordeel van de twijfel. Ook speciale aandacht voor Melvin van de Meij die zonder blikken of blozen onder luide aanmoediging naar een vijfde plek koerste, hulde.

Jeroen Koster op de voet gevolgd door Stefan Ubbink.

Zoals gezegd was Maike deze dag weer unbeatable. Aurélie Goffin deed echter ook weer eens van zich spreken en nam het zilver mee terug naar België. Maike's sidekick maakte de wedstrijd mooi af door nog even het laatste podium van de dag mee te pikken. Eveline Mestrom dwong helaas voor haar dan net niet geluk af om ook een medaille te verdienen. Sprintster in hart en nieren, Anneloes Peulen, kwam op dit lange-afstandsonderdeel toch nog tot een vijfde plek.

Even gezellig nakletsen.

Uitslagen: Dames, Heren, Damesploegen, Herenploegen, Totaal ploegen.

Foto's: Stefan Jacobs, RB Zevenaar