Ahlan! (spreek uit: Ag-lan) De WK komt nu heel erg dichtbij. Nog maar 42 uurtjes en dan zit de overgrote meerderheid van de fanatieke lifesavers in het Moubarak Olympic Zwembad om de eerste series te beleven. Maar tot dat moment willen wij nog even terugblikken op de activiteiten van het Nederlands team de afgelopen paar dagen.
Afgelopen vrijdag verzamelden we bijna allemaal om half 12 op Schiphol. De rest was namelijk fashionably late, wat helemaal geen probleem was omdat de planning toch al zeer ruim was. Op het vliegveld werd probleemloos ingecheckt.
Tijdens de vlucht, die ongeveer een uurtje of twee drie vier vier en een half duurde, waren de meningen over de beste tijdsbesteding nogal verdeeld. Degenen die dachten dat de vlucht maar kort duurde, waren dan ook (onder andere) Anneloes:
en Ilvy.
Na een voorspoedige landing, waarbij de piloot gelukkig geen applaus kreeg, want die doet tenslotte ook gewoon zijn werk, volgde een lange stuiter-rit naar Alexandrië. Met een paar slechtbekeken horhorfilms in de bus stuiterden we over allerlei piramides (die liggen hier namelijk ook gewoon op de weg) over de snelweg, en iedereen keek zijn ogen uit over allerlei ongewoonlijke dingen. Wat dat dan is? Nou, bruiloften op een brug midden op de snelweg, half-afgebouwde flats (dan betalen de bewoners geen belasting), foto's gemaakt door Juffie en een lading sinaasappels (als het dat al was) over de snelweg.
Toen we midden in de nacht aankwamen, mochten wij onze "luxe" vijf-sterren appartementen betrekken. Luxe tussen aanhalingstekens, want de kamers dateerden uit 1950 en sindsdien waren ze hoogstens nul keer schoongemaakt. Vooral de dames hadden daar moeite mee, de heren waren gewoon slim en wisselden van appartement met de coaches.
De volgende dag kon er gelukkig ook beschikt worden over gordijnen om onder te slapen, want lakens doen we hier niet aan. Wel werden er na enig aandringen een zestal kamelen-dekens gebracht, maar daar kan je weinig mee met 30 graden celsius. 's Nachts. Met de airco aan. De dames hadden ondertussen het hele appartement geboend, geschrobd en gewassen (inclusief het bad) dus na drieën kon het hele spul eindelijk gaan slapen.
Op de eerste volledige dag in Egypte ging het naar de Carrefour. Ook maar een dik half uur toeteren, slalommen, afsnijden, wegdrukken, bellen achter het stuur (best lastig in het Arabisch) en ook nog autorijden, dus voor Alexandrische begrippen binnen handbereik. Half Alexandrië was aanwezig in de Carrefour, maar dat Oranje clubje viel het meest op. Na anderhalf uur shoppen till we dropte, mochten we niet eens meer in de rij voor de snelkassa met minder dan 6 karretjes vol. Een of andere local probeerde Nico nog wijs te maken dat hij met zijn aankopen een telefoon had gewonnen, maar het was niet meer dan een ordinaire verkooptruc, waarop Nico hem afpoeierde. Naar het schijnt wordt het yoghurtdrink-vak nog steeds bijgevuld.
De rest van de tijd heeft het Nationaal team doorgebracht met bijvoorbeeld een paar zwembadtrainingen in het mooie zwembadje hier in Alexandrië, dat overigens maar op een half uurtje stuiteren van het appartement ligt. Gelukkig voor de reistijd staat er dan ook maar 1 file, die van hier tot aan het zwembad.
Nog gelukkiger zijn wij en alle andere landen met het feit dat een of zeecontainer weer eenzaam ergens staat weg te roesten. Belangrijke inhoud?? Welnee joh, gewoon wat boards, ski's, poppen, hindernissen, torpedo's en peddels niet te vergeten. Van half Europa en ook voor de wedstrijd zelf. Handig! Waar zagen we dat ook al weer eerder??? L'histoire se répète! Het front der teamleiders is momenteel hun kromzwaarden al aan het slijpen voor het recht op twee dagen trainen met wedstrijdmateriaal in plaats van torpedo's die doorgaan voor worstenbroodjes, zelfgeschilderde pop-achtige dingen en afbreekbare hindernissen. Wordt vervolgd...