En hier is een eerste update vanuit het zonnige Alicante! Want we en ze zijn er! Veilig en wel aangekomen. Opgewacht door die andere helden die met de materiaaltrailert dwars door allerlei gekke oliestaatjes cruisten met gevaar voor eigen leven, maar ook zij hebben het dus gehaald. Gelukkig.
Nieuwe riem?
De vlucht verliep voorspoedig, voor sommigen zelfs zo voorspoedig, dat het eten gemist werd door een middagdutje. #ollie Of hij dat erg vond valt te betwijfelen, want de broodjes kip leken ons eerder salami te zijn. Overigens duurde het wel een uur en een gatewissel voor we eindelijk konden vertrekken. Zoals een wijs man ooit zei: "Every plane has a crying baby and mother ignoring it." Vergeten we voor het gemak de halve dierenwinkel aan boord.
Maar goed, nadat Nico zeer trots al zijn nieuwste horloge-gadgets aan Peter had laten zien, kon de piloot eindelijk zijn landing inzetten. De nationale ploeg was zeer verheugd dat er geen flugzeuglandungsklatscher te vinden waren. 
Alicante
Aangekomen op het vliegveld van Alicante stond er een welkomstcomité van jewelste, denk vlaggen, toeters, bellen, feest, uweetzelf. Helaas pindakaas niet voor Life Saving team Nederland, maar voor een of andere karaoke kampioen. Iedere gek zijn eigen sport natuurlijk. Jammer dat we er geen beelden van hebben.
Niet ver daarachter stonden de materiaalhelden ons op te wachten en konden we eindelijk naar het hotel. We moesten natuurlijk nog een hapje eten. Het was tenslotte zowat middernacht.
De eerste dag
Na een lekker nachtje slapen, waarbij niemand ooit nog dacht aan de Egypte 2010 horror, was het tijd om het zwembad te gaan verkennen. Bij een aantal kwamen er direct mooi herinneringen naar boven drijven van EJC 2005. Helaas was het wel 1600 meter lopen om van de ingang naar het zwembad te komen. En we mochten na een keer ook al niet meer gebruik maken van de EHBO-ruimte shortcut. Belachelijk.
's Middags kon de materiaaltrailer gestald worden op steenworp afstand, voor de hele harde werpers onder ons, van het wedstrijdgebied op het strand. Later die middag konden we dan voor het eerst met de voeten in het zand staan. Op het wedstrijdstrand zelfs. Want dat mocht eigenlijk niet, het wedstrijdstrand is eigenlijk een privéstrand. Er is dan ook een dood hoekje toegewezen om te trainen. Maar wat denken ze zelf? Het water is er 10 cm diep, maximaal, en daarbij schijnt het er vol te liggen met stenen. EJC 2011 iemand? Nee dus. 
Gewoon lekker 50 meter verder naar rechts en het echte wedstrijdstrand gebruiken. Aangezien het nog redelijk warm was, was het ook niet al te druk op het strand, dus dat kon best. Maar het duurde maar liefst 5 minuten voor de eerste badgast, vergezeld door een Spaanse strandwacht, kwam klagen. De badgasten waren namelijk doodsbangbenauwd dat ze onthoofd zouden worden door de messcherpe boards en koppensnellende ski's. Maar we mochten wel een stukje verderop in een zwemmersvrije zone, die normaal gebruikt wordt door de strandwachten om met mach/macht 13 uit te varen. 
Verder zijn van deze oceantraining helaas geen beelden wegens camera kwijt/vergeten. Maken we later goed.
Verder was het uiteraard tijd om te eten. Want wat doe je anders naast trainen en slapen? Niet veel inderdaad. Hetzelfde is dus waar voor
Dag 2
Ook op de tweede dag was het weer hetzelfde liedje. Trainen, slapen en eten. In willekeurige volgorde. Ok, misschien alleen loszwemmen voor Martin. Er wordt nog een beetje uitgezocht hoe het allemaal geregeld gaat worden op de wedstrijddagen, maar dat zal wel weer loslopen. Weinig interessant verder voor de fans. Wat we nog wel kunnen melden is weer wel interessant. De nieuwste informatie is dat er 19 landen mee zullen doen. Want zoals wij zelf al voorspelden waren er al meer landen aangemeld ver na de officiële inschrijfsluitingsdatum. Ook de Oekraïne is nu van de partij. Verder kunnen wij verheugd *kuch* melden dat enige records gezwommen op de reddingswissel niet zullen tellen. Waarom niet? Horen wij u denken. Nou, dat zullen wij u vertellen. Omdat het bad zo'n debiele duikkuil in het midden van het bad heeft, kunnen de poppen precies met hun hoofd over het randje liggen. En dat is dus op 17 meter en niet op de benodigde 17 en een halve meter. Goed geregeld dus. 
Meer eten de man!
Voor dit soort informatie sturen wij dus gewoon onze favoriet richting de Spanjaarden en dan is het binnen no-time gepiept. Probeer zelf maar eens iets te weten te komen.
Op naar de volgende training, maaltijd en slaapgelegenheid. Verder zijn wij van LifeSaving.nl nog hard bezig met de laatste kleine lettertjes in de contracten te zetten voor razendsnelle updates tijdens de wedstrijden. We hebben nog niemand definitief gecontracteerd, maar we zijn in een vergevorderd stadium. Houd 'em hier!
Foto's: Robert Hendriks,
EK 2011 - Deelnemende landen en hun teams
EK 2011 website