EJK Team Nederland, verslag dag 4
Vandaag was dan eindelijk de dag, waarop het EJK 2013 officieel is begonnen. U krijgt vandaag onze belevingen te horen via onze enthousiaste junioren Wendy Veugen en Noud Janssen.
Jaja, dag 4 alweer…
Vanavond rond 5 uur gaan we dan eindelijk beginnen aan de EJK!! ’s Morgens lekker een uurtje langer kunnen slapen, altijd fijn! 
Daarna weer een degelijk ontbijtje tussen de tandenknarsende veteranen, uhh Italianen! Met een goede bodem gingen Charlotte en de charmante schrijvers Wendy en Noud samen met de vier coaches vol goede moed naar het strand om nog eventjes het zachte Italiaanse zand onder de voeten weg te werken tijdens beach flags en de board startjes van Noud over de zandbanken te oefenen. Na een half uurtje terug naar het hotel gingen we meteen door met het team richting het zwembad. We zaten klaar om te gaan toen bleek dat we Charlotte mistten! Zij zat nog fijn op haar kamer en iemand zei: “Ze blijft hier rusten” en hierop bleef ook Kitty in het hotel. Toen iedereen een paar baantjes gezwommen had en de laatste keer geklikt was geworden, vonden we het goed en zijn we weer richting het hotel gegaan. Bij aankomst in het hotel zaten Kitty en Charlotte ons al op te wachten. Daar vertelde Charlotte ons dat ze eigenlijk wel mee wilde naar het zwembad, maar niet door had dat we vertrokken. Oeps…
Schaftuhh!!
Favoriete tijdstip van de dag: het is weer tijd om te eten. Na een heerlijk voorgerecht en ‘alweer’ pasta en een cheeseburger zonder broodje (allemaal geserveerd door onze hardwerkende, zwetende Sammy), hadden we allemaal ons buikje rond en konden wij aan de grote klus beginnen. Vooral groot voor de mannen dan…
De benen glad!
’s Middags begonnen de scheersessies! Ook de mannen moesten er weer aan geloven, de mannelijkheid stroomde weg door het doucheputje! En uiteraard hebben we niemand horen klagen over onze gladde beentjes! Uiteindelijk waren de mannen er toch wel een beetje trots op, sommigen waren zelfs hun benen aan het vergelijken met die van de vrouwen! Het lef!! Maar toch, soms hadden ze wel recht van spreken . Nadat Wendy Joeps en Niek had ingestopt en een verhaaltje van Dikkie Dik had voorgelezen vielen de mannen, inmiddels vergezeld door Janneke en Noud, braaf in slaap. De andere dames benutten de tijd nuttig door te oefenen met nagels lakken bij Joept en Jelmar en vervolgens hun eigen nageltjes te beschilderen met het moooooooiste kunstwerk.
Nadat de luidruchtige Engelsen binnen kwamen, kwam Joeps na zijn schoonheidsslaapje de kamer uit waarna wij mooi de schuld kregen omdat hij dacht dat wij hem wakker hadden gemaakt, naja van je team genoten moet je het hebben.
Jetzt geht’s los!!
10 voor 4. Laatste bespreking voor de SERC’ers Joeps, Joept, Jelmar en Noud. Hier vertelt trainert Bert Coolen ons vrolijk dat we nummer 11 van de 12 zijn… Way to go Bert! Om 6 uur gaat het dan eindelijk gebeuren. Maar eerst om 5 uur de openingsceremonie! Helemaal hyper iedereen de busjes in en op naar het zwembad. Daar oefenden de jongens nog maar een keer het uitstappen als een SWAT-team wat helaas een beetje moeizaam ging omdat Niek zijn tas vergeten was in de bus… De twee Engelsen die bij de jongens in de bus zaten deden het dan weer wel goed!
Na het voorstellingsrondje oftewel openingsceremonie in het zwembad waarbij we allemaal alles snapten van de Italiaanse speeches, gingen de SERC’ers in de afzondering. De andere tien Nederlanders zaten te zweten op de tribune met de toegestroomde hordes fans van Nederland te genieten van het schouwspel. De SERC’ers hebben Jelmar geleerd hoe hij moet ‘toupen’ en uiteindelijk ging het aardig. Na het lange wachten van rond een uur waren de mannen dan eindelijk aan de beurt, ze hebben het hier goed gedaan en met een gerust hart kwamen ze terug de tribune op waar ze onthaald werden door een rij van mensen om de mannen een high five te geven.
MOVE MOVE MOVE!!
Nadat we lekker gedoucht hadden en weer fijn aangekleed waren en een knuffel hadden gehad van onze mutties und fatties was het weer tijd om te gaan. In stijl natuurlijk! De jongens stonden braaf in een rij te wachten totdat Hans als een gek kwam aangereden en stopte voor de uitgang. Toen het busje bijna stil stond was het gedaan met de rust. “MOVE MOVE MOVE” werd geroepen door de mannen en ze sprinten als een gek naar het busje. De achterdeur werd opengegooid door Noud en Jelmar gooit alle tassen naar binnen. Inmiddels heeft Joeps de schuifdeur opengemaakt en stormen Niek en Joept achterin, Jelmar en Bart zijn al voorin gesprongen. Noud gooit de achterdeur dicht, springt in de auto, schuifdeur dicht en met piepende banden verlaten we het plaats delict! Alleen maar grote ogen die het witte busje nakijken. Mooi toch?
Honger, moe, allesj
Aangekomen in het hotel konden we ongeveer gelijk aanschuiven voor het diner. Ideaal! Lekkere salade gehad, lekkere pasta met bacon gehad en koude gefrituurde kaassoufflé die wat op rubber leek gehad. Ook eens lekker! Ff naar de kamer en weer terug naar beneden voor de nabespreking, hier nog even wat informatie gekregen van onze lieftallige coaches en weer twee nieuwe medailledragers! Deze keer waren Kitty en Noud de gelukkige!
En dan komen we op het punt waarop wij hier met een lach en een duffe kop een verhaaltje aan het schrijven zijn voor de thuisblijvers. Wij hebben er heel veel zin in om morgen dan eindelijk onze onderdelen te mogen zwemmen en wij nemen aan de anderen teamleden ook maar voor nu..
Goeienach!
Houdoe en bedankt!
Groetuhhh!
Noud en Wendy 