Oh it was definitely on! Afgelopen zaterdag was in het altijd gezellige Jönköping de open Zweedse nationale kampioenschappen en nationale militaire kampioenschappen, ookwel bekend als de Brita Memorial. Meer dan honderd deelnemers waren present: natuurlijk een heel aantal Zweden, een paar Noren en Denen, het Duitse nationale team en nog wat meer Duitse clubs, er werd zelfs een verdwaalde Belg gespot en natuurlijk was er ook een delegatie uit Nederland aanwezig.
In de Nederlandse delegatie was de ene er mee bezig om er een gezellig weekend van te maken, de andere was aanwezig om vormbehoud te tonen richting de bondscoaches. Meer dan twee Nederlanders waren er niet. Zij arriveerden traditioneel met de boot, zoals die ene dat al sinds de eerste keer in 1648 deed, voor de andere was het de eerste keer maar zeker niet onaangenaam. Zoals de insiders al wisten, of de experts al geraden hadden naar aanleiding van deze woorden, bestond de Nederlandse delegatie uit Hans "Fossiel" Vijge Vijge en Martin "TeltNiet" Teley.
Na aangekomen te zijn in het hotel dat op kruipafstand ligt van het zwembad, werd het zwembad en de kamer effe gecheckt. Natuurlijk was dit allemaal prima, dus kon er even lekker getraind worden in het 50m bad van het Rosenlundsbadet. Na een kilometertje of anderhalf en een paar startjes was het eventjes tijd om de linethrow te oefenen en de 10m toren uit te proberen, die nog steeds *censuur* (lees: erg) hoog is. Na de training werd er nog even in de stad gegeten en kon ook de Duitse nationale ploeg op een hartelijk welkom getrakteerd worden bij terugkomst op het hotel.
Na een lekker (vroeg) ontbijtje was het tijd voor de wedstrijd. Opvallend onopvallend was dat het eigenlijk helemaal niet zo heel druk was, maar volgens de organisatie (lees: Stefan Nyander) was dat eigenlijk gewoon omdat het niet zo'n hele grote sport is in Zweden. Al vanaf het begin hing er een hele vriendelijke sfeer in het zwembad, en dat werd alleen maar benadrukt door het zonnetje wat af en toe ook door de raam naar binnen keek.
Helemaal in de stijl van de komende EK werd er geen hindernisestafette gedaan door onze Nederlanders. Misschien lag dat ook een beetje aan het feit dat er vier nodig zijn voor een estafette, maar we skippen dus maar gelijk naar de 100m lifesaver 200m hindernis, want die is nog niet helemaal dood! Hij staat gewoon op het WK programma, dus deed Hans 'm toch maar voor de fun, omdat het kan. Huh?! Inderdaad (plus tien). Met een hele mooie vlakke raceverdeling kwam hij uit op 2:21,87. Dat was toch wel een stukje achter winnaar Jesper Levander van het Zweedse Militaire team, maar dat mocht de pret niet drukken. Bij de dames werd er trouwens nog even het plaatselijke record (Brita Memorial rekord) scherper gesteld naar 2:20,04 door Lia Jørgensen uit Denemarken. Geen indrukwekkende tijd als je pakweg 18 seconden boven het WR zit, maar wel genoeg om je plekje in de geschiedenisboeken veilig te stellen, althans voorlopig dan.
Nou hup die hindernissen eruit, ondertussen nog even filosoferen hoe dat sneller kan zodat de hindernis misschien niet helemaal dood hoeft te gaan op de EK, nog effe snel in/uitzwemmen met zwemvliezen en voor je het wist stond alles al weer klaar voor de 100m manikin tow with fins. Het veld bij de dames werd aangevoerd door Juliane Wendel van DLRG Luckenwalde in 1:05,59. De tactiek van ons eigen levende Fossiel bleek weer succesvol, want zonder dat iemand het doorhad had hij in de tweede serie gewoon 0:58,60 op de klokken staan. Op een of andere manier verleert hij het nooit, maar het ging ook gewoon lekker. Omdat er nog genoeg tijd tussen zat, kon hij speciaal voor ons wat exclusieve beelden schieten van de snelste serie bij de heren.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=X0xR7gWu6E0}
Dus Marcel Hassemeier liet zien op de goede weg te zijn richting de EK met 0:55,20 en pikte onderweg dus ook nog even een Brita Memorial rekord mee. Martin werd tweede in 0:57,43 en was niet heel erg ontevreden, maar wist al enkele verbeterpunten te noemen en hield vooral een goed gevoel over aan de race zelf en niet aan de tijd. En eigenlijk had hij ook niet zo heel veel tijd om zijn race te evaluren, want 3,59 seconden nadat de heren uit het water waren gekomen was het alweer tijd voor de victorie ceremonie.
Nadat er een hele hoop medailles omgehangen en opgespeld waren (Zweedse deelnemers en Zweedse militairen mochten ook apart naar voren) kon er verder gegaan worden met de 50m popduiken. Catrin Carlzon zette haar snelste inschrijftijd bij de dames om in een overwinning, winnen vanaf pole position zoals Sebastian Vettel dat ook altijd doet zoals u wilt. Dat deed ze niet zo snel als ze vooraf wilde doen geloven, maar met 0:40,79 was ze alsnog onbedreigd de nummer 1. Hansje Vijge deed lekker 'oldskool' vervoeren op de rug en kwam in 0:38,71 naar de finish. Hoe het 'newskool' moet, liet meneer Hassemeier even zien. Met een frequentie van 59,1 slagen per minuut snelde hij (zonder noemenswaardige onderwaterfase overigens) in pakweg 11 en een halve seconde naar de pop, maar vanaf daar werd het alleen maar spectaculairder. De laatste 25m met pop maaide hij met een slagfrequentie van 84,3 slagen per minuut naar de muur, die gelukkig nog overeind bleef toen hij aantikte. Met 0:31,68 had hij een Brita Memorial rekord, maar Frederico Pinotti zal vooralsnog niet heel bang worden van die tijd.
En daarna was het tijd voor de staffeln! De Nederlandse heren vormden samen met twee Duitse nieuwkomers uit Halle een gelegenheidsteam, dat ook nog eens redelijk vooraan meedeed. Direct na de eerste 25m werd startzwemmer Hans Vijge verrast met een heerlijke cappuchino, Marcel Hassemeier had dat naar eigen zeggen nog wel even klaar kunnen zetten in de tussentijd. Dat Adrian Flügel er ook nog slagroom in had gedaan werd met enige scepsis benaderd, want we weten inmiddels dat resultaten uit het verleden... maar misschien weten Duitsers dat dan weer niet. Slotzwemmer Martin wist voor team Holland-Germany nog een tegenstander in te halen en tikte als vierde aan. De Duitsers waren toen al lang en breed klaar in 1:19,90... ook niet echt een toptijd. Wel een toptijd van de Zweedse militaire dames, die tweede werden achter de Duitse nationalmannschaft in een nieuw Zweeds record, ehh sorry, rekord.
Het Fossiel, twee relatieve nieuwelingen in de sport en een nationaalteamzwemmer werden samen ook nog eens vijfde op de 4x50m torpedoboei estafette. Ze moesten helaas starten in de eerste van de twee series, maar ook dat mocht de pret niet drukken. Met een vlekkeloze start en enkele minder vlekkeloze overnames (die er trouwens vaak wel vlekkenloos uitzagen) zag alles er netjes uit. De Duitse teams pakten de overwinning bij de dames en bij de heren, maar moesten toegeven dat de teams van de Zweedse militairen toch af en toe erg dichtbij kwamen.
Na een eindje lopen en het ontwijken van enkele hangjongeren met skateboards en dergelijke kon er een stukje pasta met groenten gegeten worden, om vervolgens het hele eind terug te lopen en effe lekker op bed te liggen. Daarna was er de gelegenheid om opnieuw in te zwemmen, en werd er onverbiddelijk doorgegaan met enkele zekereringen. En daarna de wedstrijd natuurlijk.
De 200m superlifesaver was niet heel erg spannig, bij de dames trok Juliane Wendel langzaam maar zeker aan het langste eind en bij de mannen was het Marcel Hassemeier (wie anders) die van start tot finish domineerde, zoals op de volgende beelden te zien is.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=EGx3Y6zq26Y}
De cameraman had er zelf ook al 200m superlifesaver opzitten, wij hebben het gehijg dan ook speciaal voor u weggefilterd. Het commentaar hebben we wel bewaard, ja dat dan weer wel. Het gehijg was namelijk een beetje overbodig, want Hans was helemaal niet in de uitslagen terug te vinden. Helaas was hij begonnen met een heuse verzameling aan diskwalificaties, maar daar maalde hij niet om. In het begin werd hij een beetje afgeleid door twee ruzieënde tijdwaarnemers achter zich en maakte een beweging voordat het startsignaal klonk. Daarna ging hij zelf ook nog eens ruzie maken met zijn eigen helper (een Zweed), die dacht dat hij de pop pas na het klikken los hoefde te laten. Maar ach, wanneer je naar Zweden gaat om lekker grapjes te maken met SchwedenKaiUweSchirmer en Knolly Baby, dan ben je die dsq's al lang vergeten, JONGE!
Over de reddingswissel zijn we traditioneel (?) kort. Geen Nederlandse deelname. Brita Memorial rekord voor Cecilia Sjöholm (1:21,07) en Marcel Hassemeier (1:05,80). Daarna lekker voorbereiden op de 100m manikin carry with fins. Dat ging als volgt.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=s5JCOwV3Kk0}
De dames zetten geen hele snelle tijden op de klokken, Juliane Wendel was de sterkste met 1:04,76. In de eerste serie van de mannen maakte Hans Vijge het zichzelf alleen maar lastig. In een praatje met een Noorse deelnemer bleek dat de eerste Noor die onder de minuut zou duiken, een paar vinnen zou krijgen van de coach. Met een lacherige bui had Hans gezegd: "Nou, zorg maar dat je dicht bij me blijft... dan haal je dat wel." Vlak na de start realiseerde hij zich wel dat hij dat dan nog wel eens waar moest maken, maar een vos verliest misschien wel zijn haren, zijn streken echter nooit. Wij willen daarmee niet aangeven dat Hans Vijge een vos is, maar hij klaarde het klusje wel mooi in 0:58,15. Hij was wel opgelucht, want aan hem had het in ieder geval niet gelegen. En jawel, 1 komma 77 seconden later bleek dat ook Stian Nilsson onder de minuut was gebleven. Jammer dat we geen beelden hebben van zijn vreugdehupje, wel hebben we beelden van de snelste serie bij de heren, met een gekke Deen op 4 en een wellicht nog gekkere Duitser op 3.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=ls1VwdAaZ8g}
Zoals op de video te zien haalde de gekke Deen zijn inschrijftijd van 0:50,48 effe niet en werd ternauwernood derde. Die KarateKaiUweSchirmer ging wel hard en won met 0:52,08 in een nieuw Brita Memorial rekord.
Daarna was het wel over, maar nog niet voorbij! Het zwembad werd weer vrolijk verbouwd en de linethrow mocht beginnen. Met hier en daar wat falende hekjes die gebruikt werden als stangen schoot het toch wel een beetje op. In Zweden passen ze ook enkele gekke regels toe, zo mag het touw niet al in het water liggen bij het allereerste fluitsignaal (wanneer de drenkeling het water in mag) en moeten alle deelnemers achter het vak plaatsnemen, anders wordt dat allereerste fluitsignaal niet eens gegeven. Gelukkig ging de rest van het onderdeel dan wel zoals we dat gewend zijn.
Marianka en Anneloes hebben natuurlijk geen moment stilgestaan dat hun WR er wel eens aan zou kunnen gaan, en dat was maar goed ook want geen enkele damesploeg kwam ook maar in de buurt. De winnende tijd was 0:12,64 van Romerike (zo heette dat team inderdaad plus tien). Bij de heren een overschot aan team Germany's, maar het was uiteindelijk team Germany 4 dat letterlijk het hardste aan het touw trok en won in 0:10,74, net voor de Zweedse militairen met 0:11,05. Verrassende derde was team Holland, waarbij de drenkeling zo niet meer zenuwen had dan de werper, maar de werper toch enkele steekjes liet vallen. Desalniettemin (3x woordwaarde) kwam het touw in een keer bij de drenkeling en werd de Teley-Vijge combinatie derde in 0:13,92.
Dat was dan het einde van de wedstrijd. Marcel Hassemeier was duidelijk de winnaar van de dag, en mocht daarvoor ook samen met Juliane Wendel een prijsje voor ophalen.
Ter afsluiting werd er door de organisatie een (boven verwachting) heerlijke maaltijd op tafel gezet, waarna er een heleboel sporters gevlogen waren en alleen de die-hards overbleven voor een gezellig drankje bij kaarslicht. Weer later bleven alleen de ultra-mega-die-hards over en gingen naar de lokale kroeg, maar of die ook bereikt is blijft de vraag.
Tenslotte willen wij jullie de volgende foto niet onthouden.
En wensen wij iedereen nog een prettig pasen. Terug naar de studio.
"Maar het is alsnog een tering-eind lopen ….. !!!" (Brita Memorial 2010)