De Brita Memorial in het Zweedse Jönköping (spreek uit : “Junsjupping”) was dit jaar niet alleen het Open Zweeds Kampioenschap LifeSaving, maar ook het Zweeds Militair Kampioenschap.
Tel daarbij op dat er dit jaar, voor het eerst sinds jaren, ook weer een echte Nordic Relay op het programma zou staan, dan is het niet verwonderlijk dat het aantal deelnemers groter was dan de afgelopen jaren het geval was.
Natuurlijk veel Zweden (“gewoon” en militair), uiteraard weer veel Duitsers, maar dit jaar ook een groot aandeel Noren, een drietal Denen en dit jaar twee Nederlanders : Jeroen Koster en Hans Vijge.
Ondergebracht in het hotel naast het zwembad (met toegang binnendoor : handig!) werd op vrijdag 21 mei aan het eind van de middag gestart met de 200 Hindernis.
Hans was niet echt tevreden met zijn 2,21.21 maar Jeroen kon wel janken vanwege zijn 2,vrvtg…
Pardon, zijn wat? Ongeveer 2,vrnvrtg…..
Ik kan je echt niet verstaan. Wat zeg je nou? 2,vrnvrtgvfnngtg…. Ongeveer…
Nou ja, laat maar. Het viel een beetje tegen.
Opvallend was wel dat twee Zweden en een Deen het hier voor het zeggen hadden, en dus niet de Duitsers.
Jesper Levander ging met het goud aan de haal (en de Zweedse en de Militaire Zweedse titel) met 2,06,23
Ellen Magnusen ging bij de dames weliswaar met de winst naar huis, maar 2,27.38 is toch niet echt een aansprekende tijd.
Bij de 100 LifeSaver lagen misschien meer kansen, maar nu de Zweden al een aardig deuntje mee begonnen te blazen en ook de Duitsers wraak wilden was de kans voor Nederlands ere-metaal al flink geslonken. Waar is de tijd gebleven dat je in Jönköping medailles kan rapen? Zucht…
Jeroen gooide er een 1,07.18 tegenaan en Hans wist de 7e plaats te bereiken met 0,58.93
Tobias Knoll pakte het goud met 0,57.36 terwijl de tweelingbroer van Jesper Levander (Johan) nu zilver pakte met 0,57.45.
Bij de dames was het de kleine, verlegen Therese Franz die met 1,05.15 als winnaar uit de bus kwam.
Voor de 50 Popduiken waren de verwachtingen van Hans en Jeroen niet erg hoog, en dat bleek ook volledig bewaarheid te worden. Jeroen kwam het water uit met een 0,42.44 en Hans raffelde het af in 0,38.63
Hier gingen de Duitsers met de volle drie medailles aan de haal, met Anil Sezen voorop : 0,32,96
Eerste Zweed was de ons reeds bekende Jesper Levander die 0,34.08 op de klokken zette.
De 38,97 van Fabienne Göller bracht haar het goud bij de dames.
Tijd voor estafettes:
Eerst de Pop- en dan de Torpedoboei-estafette.
De Nederlandse heren werden in de eerste estafette bijgestaan door Daniël “Kletskop” Gätzschmann en Tim Smachtenberg, en in de tweede door Kletskop en de altijd gezellig aanwezige Franziska Streit.
De Torpedoboei-estafette werd als zesde afgesloten met 1,51.23
Het Zweeds militaire team pakte verrassend de winst (vóór de Duitsers…) met 1,38.81.
De Duitse dames wisten het Zweeds militaire team maar ternauwernood achter zich te houden : 1,54.16 tegen 1,54.88
Bij de Pop-estafette moest Team International een bittere pil slikken.
De 1,30.13 was in eerste instantie een prima vierde plaats.
Iedereen had echter gezien dat het Duitse team vier keer geDQ’d had moeten worden. Iedereen, behalve de scheidsrechters. Daar werd de Nederlandse deelnemers dus helaas vakkundig een medaille door de nøs gebørd.
Shøt!!
Overigens waren het zowel bij de dames als bij de heren de teams van Rheda-Wiedenbrück (en wieder trück) die de winst pakten. Bij de heren met een tijd van 1,22.13 (nipt vóór de Duitsers met 1,22.20) en bij de dames met 1,37.02.
Tot zover Jönköping.
Terug naar de studio.
En we zijn weer terug in het zwembad in het Zweedse Jönköping waar we gaan kijken naar de tweede dag van de Brita Memorial, beginnend met de 200 meter SuperLifeSaver.
Kleine kansen op ere-metaal voor de Nederlandse heren, maar na de vierde plaats van gisteren op de pop-estafette is het geloof er gekomen dat de kansen er wel degelijk zijn. Kijken wat-ie doet.
Hans deed het met een 2,31.03 en Jeroen bracht 2,49.03 op de klokken. Helaas geen medailles voor Nederland, en erger : het wedstrijd/zwembad-record op dit onderdeel dat in handen was van het Fossiel (2,24 en een beetje) werd door Fabian Henning naar de eeuwige jachtvelden verwezen door 2,23.03 op de klokken te zetten. Wat een brutaliteit!
Bij de dames onderstreepte Fabienne Göller nog maar eens haar klasse door de SuperLifeSaver met 2,43.83 winnend af te sluiten.
Tijd voor de ReddingsWisselSlag. Niet echt een Nederlandse favoriet, en dat bleek bij deze wedstrijd ook weer.
Geen Nederlandse deelname. Bij de dames pakte Cecilia Sjöholm de winst met 1,22.58 en bij de heren kwam de ons reeds bekende Jesper weer eens langs en wisselde zijn 1,09.44 in voor een gouden medaille.
Terug naar de leuke onderdelen 
Met nog één individueel onderdeel en twee estafettes te gaan werd het toch tijd voor medailles.
Dan maar de 100 Popduiken met Zwemvliezen.
Jeroen liet dit onderdeel maar aan zich voorbij gaan en Hans greep weer ruim naast de medailles met 0,56.71
Kai-Uwe Schirmer en Britta Uekotter pakten de winst met respectievelijk 0,53.14 en 1,01.91.
Team International was helaas te laat om zich nog aan te melden voor de Hindernis-estafette, maar op de LineThrow waren ze natuurlijk aanwezig.
De old-school techniek van Hans bracht de heren op een reeds bekende vierde plaats. Gedeeld, deze keer, want ook de vrienden uit Göteborg klokten 0,13.65
Het tweede heren-team van Dalarna won de pot met 0,12.10 terwijl de winnende dames van Rheda-Wiedenbrück nog sneller waren met 0,11.14
De Hindernis-estafettes werden overigens beide gewonnen door de teams van de Zweedse militairen (2,07.49 en 1,50.06) in beide gevallen krap voor de teams van de DLRG.
Na even een balletje opgegooid te hebben bij de Zweedse militairen bleek dat een grote Rescue-deelname van deze militairen niet verwacht hoeft te worden. Ze voldoen niet aan de Zweedse eisen voor deelname in het Nationale Team, zoals voldoende bewakings-uren draaien of officieel lid zijn van een brigade. Toch jammer, want ze zijn wel flink op de goede weg.
De ILSE-wedstrijd zit erop.
We gaan eten en zijn na de onderbreking bij u terug met de Nordic Relay.
De Nordic Relay is een typisch Scandinavische aangelegenheid.
Ik ga proberen het kort uit te leggen.
Een team bestaat uit 3 personen.
Elk team doet eerst een SERC. Vervolgens doen alle teams de series van het specifieke Nordic Relay wedstrijd-onderdeel.
Na deze series wordt gekeken welke teams er op grond van de SERC en de tijd van de series door mogen naar de volgende ronde.
Vervolgens wordt er een afval-systeem gehanteerd tot er een finale van vier teams over blijft.
De winnaar is natuurlijk het team dat de finale wint.
Het wedstrijd-onderdeel ziet er als volgt uit :
Persoon 1 (P1) staat op de kant, P2 ligt in het water op 10 meter en P3 ligt op 25 meter.
P2 heeft een boei vast met een touw eraan. P1 houdt het andere eind van het touw vast.
Na de start haalt P1 de boei binnen zonder drenkeling, gooit de boei terug en haalt met de boei P2 binnen.
P2 pakt vervolgens een andere boei (zonder touw) en zwemt ermee naar P3. Daar aangekomen gaat P2 zelf in de boei liggen en P3 vervoert deze terug naar de kant. Na aantikken gaat P1 te water en pakt een pop van de bodem op 10 meter uit de kant. P1 vervoert deze pop naar 25 meter, keert om en zwemt terug. Na aantikken op 25 meter mag P2 of P3 een werpzak gooien waarmee P1 terug gehaald kan worden. P1 pakt het touw en P2 en P3 halen P1 (met pop) binnen. Op het aantikken van P1 stopt de tijd.
In dit verhaal is de rolverdeling als volgt :
P1 - Hans Vijge
P2 - Stian Nilsson (Noorse junior-zwemmer, was ook bij EJK 2009)
P3 - Jeroen Koster
De SERC werd op een prima wijze afgewikkeld.
Alle deelnemers in de machine-kamer van het zwembad, met veel gereedschappen en materialen. Tip aan de organisatie : laat Jeroen daar nooit meer los. Na afloop lag er weinig meer op de plek, was er vuurwerk afgestoken, didgeridoo gespeeld en geschoten met een soort ‘lucht-pistool’. Altijd leuk.
Het team Norway/Holland bracht alle slachtoffers van de SERC binnen de tijd in veiligheid. Leider Hans scoorde zelfs de maximale score van 40 punten, maar de totale uitvoering bracht het team op een …. vierde plaats. Heus niet leuk of zo, hoor!
Dan maar het wedstrijd-onderdeel.
Een klein beetje onwennig, maar uiteindelijk prima presterend haalde het team de halve finale. Vooral het gooien van de werpzak door Stian was briljant. Na het keren zag Hans de zak praktisch naast hem vallen. Da’s handig.
In de halve finale ging het al een stuk beter. Een flink stuk beter. Heel erg veel beter!
Met ruime voorsprong werd de halve finale gewonnen en was een plek in de finale veilig gesteld. Het gooien van Stian was nu nog beter : omkeren met de pop, ‘PLOF!’ exact naast Hans, pakken, binnenhalen en klaar.
Maar ook hier waren de scheidsrechters weer overduidelijk aanwezig.
Het bleek dat Stian al over de 10-meter lijn gegleden was voordat hij met de boei binnengehaald werd. En dat is een diskwalificatie. Alweer shøt !!!
Deze DQ betekende direct het einde van het officiële optreden van Hans en Jeroen in Zweden.
Het inofficiële optreden bracht dan gelukkig nog wel winst, aangezien Hans met 0,08.97 de glijbaan-wedstrijd won. En daar konden de Duitsers, die een fles shampoo opentrokken, of die ene Zweed die zonder zwembroek naar beneden gleed, niet aan tippen.
Maar verder was er weinig nieuws.
De veerboot van Kiel naar Göteborg is nog steeds heerlijk relaxed.
De brug over het water in Göteborg is enorm hoog.
De 10 meter toren in het zwembad is erg hoog.
Het eind-feest was dit jaar erg groot.
Is het nou ‘Viking’ of ‘Vieking’?
PANCHETA !!!!
Maar het blijft alsnog een tering-eind lopen…
Uitslagen:
ILSe onderdelen
Nordic Relay
SERC