Dat was weer de eerste DLRG Trophy wedstrijd van het jaar. Met deze keer wel een heel erg oranje tintje. Niet alleen een nieuw record qua aantal Nederlandse deelnemer, maar ook qua medailles oorkondes. Kortom na een jaar afwezigheid bij de Trophy tijd voor een oranje revolutie! Hoe leet is dat?
Heel! Dus toen 's morgen het zonnetje begon te schijnen in Haltern vertrokken de laatste deelnemers uit het Nederlandse en draaiden de slapers in de basisschool zich nog een keer om. Na een uur was het wel zo'n beetje tijd voor een lekker ontbijtje en een eerste kennismaking met de tegenstanders van de dag. Op het strand aangekomen bleek daar al een groot kamp Holland opgetrokken te zijn, waar de warming-up al dan niet begonnen was voor de lange wedstrijddag.
Beach Flags
De eerste finales van de dag waren die van de Beach Flags. De kersverse wedstrijdploeg van Tilburg stuurde Nicole van der Kooij naar het Beach front, maar zij sneuvelde helaas in de series. In de vierde serie was het wel heel makkelijk doorkomen geweest, daar waren namelijk zoveel afmeldingen dat de overgebleven dames daar direct doorgingen. In de vijfde serie moest Janneke Koster voor Zevenaar aan de bak, gelukkig kwam Stephanie Kasperski er extra bij ten opzichte van de serie indelingen, maar dat weerhield haar niet om de volgende rond te bereiken. Ook Saskia Coolen van Heythuysen mocht in deze zware serie flags zien te bemachtigen, wat ook voor haar leidde tot een volgende ronde.
In de tussenloop moest Saskia het toch afleggen tegen het Beach Flags geweld, in tegenstelling tot Schanulleke, die het tot de A finale schopte.
In de finale koerste Schanulleke rechtstreeks op het podium af tot het even mis leek te gaan bij de laatste vier. Tegen die tijd begon de dominantie van Schanulleke over te gaan naar de dominantie van Kasperski. Dat demonstreerde asperge direct door voor Schanul langs te kruisen om haar weg te werken. Het gevolg is hieronder te zien:
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=ZGnuMzqpqmU}
Dat betekende dus een run off voor een podiumplek! Welke van de twee dames had de zenuwen het meest onder bedwang?
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=5YM6K6xBwik}
Dat werd dus in ieder geval een Nederlandse op het eerste podium van de dag. Maar op welk trapje?
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=KnRZMrBHqDM}
Een hele vette derde plek dus! Helaas was met het vertrek van Nivea ook het doek gevallen voor de medailles, dus moesten de winnaressen het doen met een nieuw ontworpen oorkonde.
Bij de heren was Jan-Willem den Hartog van Amersfoort het eerste slachtoffer. Als laatste vloog hij eruit, zodat de rest van de serie verder kon naar de volgende ronde. Helaas dus geen vervolg op de finaleplaats van Eckernförde voor hem. Voor Martin Teley van Heythuysen was er wel een vervolg op eenzelfde finaleplaats. Tenminste voor zover dan, want hij mocht wel naar de tussenloop.
In de derde loop was het de beurt aan Peter Hülkenberg en Frank Lust van Zevenaar. De einduitslag van de serie was in eerste instantie Frank door, Peter eruit. In tweede instantie was Frank door en Peter ook. Wat was er gebeurd? Jonathan Mohr van DLRG Durlach had op een gegeven moment Claas Braadpan van DLRG Harasewinkel een rotduw gegeven, zodat Claasje extreem naar rechts vloog en een stokje voor de neus van Hulkenboer wegkaapte. De scheids vond dat die Jonathan gedist moet worden en aldus geschiedde. Voor de marshalling van de tussenloop werden een aantal heren weer bij elkaar geroepen en werd uitgelegd dat Claas Braadpan er ook uit lag. Dit omdat hij vast geen stokje had gehad als hij niet geduwd was. Rrrrrrrrrrrright. In ieder geval dus weer Groen(-Zilver) licht voor Hulkenboer.
In de loop erna kwamen Ivo Hover van Echt en Robert Hendriks en Stefan Ubbink van Zevenaar aan bod. Ondanks een schuine oversteek van deze of gene, was Ivo een van de eerste die het veld mocht verlaten. Hemd en Bert mochten daarentegen wel verder. De serie erna bevatte weer twee teamgenootjes, Bart Coolen en Peter Crijns van de Rode-bloem-op-witte-muts-club. Ook deze twee gingen verder naar de volgende ronde.
Daarna was het tijd om een selectie te maken uit de overgebleven 24 heren, wie de A en B Finale mochten gaan vullen. Daarvoor zouden nummer 1 en 2 naar de A Finale gaan en de nummers 3 en 4 naar de B Finale. Wat er met 5 en 6 gebeurde, moge duidelijk zijn. In de eerste tussenronde was het de beurt aan Robert en Martin. Helaas was deze ronde meer een finale ronde, dus vloog Martin er uit, evenals een paar andere kanshebbers op eremetaal. Ook Bert Ubstar en Bart Coolen haalden net geen finale. Voor Frank Lust hielp het ook niet dat er twee andere Nederlanders hem probeerden te helpen. Na het slagveld in de tussenronde bleken er 3 Nederlanders in de A Finale te zitten.
Dit betekende voor Hulkenboer zijn beste Trophy prestatie sinds 2002. Maar tijdens de laatste 7 was de foto hierboven het bewijs van het eindstation. Zoekt en gij zult vinden.
Bij de laatste vijf overgeblevenen waren nog Peter Crijns, Robert Hendriks, Benjamin Jürgens, Andreas Kohler en Anil Sezen. Verrassend dat Benjamin Jürgens er bij is, want een week voor deze wedstrijd werd hij nog slechts 17e en ineens heeft hij er al twee favorieten uitgedoken. Andreas Kohler is dan weer de nummer vier van de Victorinox Cup en met Hemd en Kuep erbij kan het alle kanten op.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=1LfJdFpzW3Y}
De laatste 6
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=ITisN2WJWEE}
De laatste 4.
Hierbij zien we de nummer vier van de Victorinox Cup weer vierde worden. Gedurende de finale liep hij vaak voorop, maar als het kruit verschoten is, lig je er snel uit.
De laatste 3.
{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=wtD28jiiqy4}
De laatste 2, met een armlengte verschil.
Tot zover het eerste deel van deze review, aangezien de tijd alweer dringt. Binnenkort deel twee met veel meer waterplezier. Gaat het de Nederlanders luken om nog meer podia te vullen?
Uitslagen: DLRG
Foto's: RB Zevenaar, DLRG, DerWesten.de
Filmpjes: Life Saving Tube