DLRG Cup 2010 - Review Dag 2

De storm die de vorige dag nog werd voorspeld bleef uit. Dat de lokale Piet Paulisma er best wel naast zat, was goed nieuws voor degenen die geen dikke regenpakken bij zich hadden, maar misschien slecht nieuws voor de lifesavers die wel van een uitdaging in de golven houden. Maar toch, iedereen die een beetje goed geslapen had keek uit naar deze dag, die weer spannende competitie beloofde te brengen. En degenen die niet goed geslapen hadden? Ja, dat kunt u zelf wel raden natuurlijk.

Vandaag was de volgorde duidelijk. Eerst alle voorlopen van alle resterende onderdelen, daarna de tussenlopen en dan de eindlopen. We zullen dan maar meteen doorspoelen naar de eindlopen, waarbij terecht opgemerkt moet worden dat we ook de series en halve finales niet moeten vergeten. Want als je daar niet vooraan eindigt, dan kun je de finale sowieso op je buik schrijven. Figuurlijk dan.

Dus na de Mittagspause werd er begonnen met de finales Board Race. De oplettende kijker heeft meteen weer iets opgemerkt. Want waar zijn die golven nou gebleven? Wellicht dat iemand zo'n grote honger heeft gehad... maar de wedstrijd moest het maar zonder golven stellen de rest van de dag.

Bij de dames waren de ogen gericht op Marianka en Maike om eremetaal naar huis te slepen. Maar het bleek dat ze niet de enige waren die hun zinnen hadden gezet op een plaats bij de beste drie. In een spannende race, waarbij het altijd dringen is bij de eerste boei, werd toch duidelijk dat de Nederlandse dames toch net niet de beste vorm van de dag hadden. Toch eindigden zij zoals altijd bij de besten, met een 7e plaats voor Marianka en een 5e plaats voor Maike waren er in ieder geval niet veel hekken van de dam.

Bij de heren zaten Ruud, Niels en Rik in de finale. Vooraf wat twijfels bij Niels over welk board hij zou gaan bevaren, zijn 'oude' vertrouwde board, of een gloedjenieuwe prototype Wetiz board. Ondanks dat zijn oude board dacht dat het een onderzeeër was, ging hij toch voor zijn eigen board. Dat kwam hem helaas duur te staan, zelfs met een periscoop was het niet gelukt. Niels werd 'slechts' 8e. Ondertussen had Ruud de strijd ook al gestaakt, het werd geen topprestatie meer. Rik daarentegen ging met mach 3 er vandoor. Hij bleef maar wachten tot hij tegenstanders zag, maar dichterbij dan op de startlijn kwamen ze niet. Al voor de finish kon hij het goud claimen. Sublieme overwinning!

Verder met de Rescue Tube Rescue Race. Voor het Nederlandse damesteam had Saskia Coolen in de series als redder ervoor gezorgd dat ze in de A-finale mochten starten. Dan was het nu in de eindstrijd aan Maike Op het Veld om het werk af te maken, op een parcours dat inmiddels wel voor alle deelnemende teams even lang was (dit leidde overigens tot enige discussies vooral bij de heren). Met de vaste drenkeling Anneloes Peulen in het water was er al een kleine op de rest van het veld, maar doordat zij voor redder Maike onzichtbaar aantikte (waarvoor dank aan de witte boei en de nu ineens stalende zon) ging zij toch weg met een kleine achterstand. Vanaf dat moment kon het Nederlandse team eigenlijk alleen maar volgen, het gat me de rest werd niet groter en niet kleiner en ze kwamen als vijfde over de streep. De teams van Halle, een verassend België en Duitsland eindigden in die volgorde op het podium.

Voor het Nederlandse herenteam zaten de spanningen vooral in de series. Want zoals gezegd was het parcours niet helemaal eerlijk, en hadden enkele teams een luttele tien meter meer af te leggen dan andere. Een zware serie (met DLRG Stralsund en DLRG Halle-Saalekreis) gecombineerd met het voorgaande feit, leverde zomaar een derde plaats in de serie en dus een plek in de B-finale op. In die B-finale werd vervolgens redder Rik ingewisseld voor Ruud, zoals vooraf al bedacht was. Tijdens die B-finale kwam de eerste negende plek geen moment in gevaar en kwam vaste drenkeling Peter, gedragen door Robert en Niels, als eerste over de meet. For the record: in de A-finale werden Stralsund en Halle respectievelijk 3e en 2e, het Duitse nationaal team ging er met het goud vandoor.

De wedstrijd ging al bijna tegen zijn einde aan, en zoals vanzelfsprekend staat dan de Oceanman/woman op het programma. Een lekker toetje voor de toeschouwers, sommige deelnemers denken daar anders over. Drie Nederlandse dames kwamen door de kwalificaties heen, Maike en Marianka natuurlijk, maar ook sprintster Anneloes beschikte over een adem die lang genoeg was voor het bereiken van de finale. Samen met 15 anderen gingen zij in de volgorde zwemmen, boarden, ski'en, rennen door het parcours heen. Vooraan het veld zat Maike bijna constant in de sandwich tussen twee Duitse deelneemsters. Julia Schatz ging er vanaf de start als een pijl uit een boog vandoor en nam de leiding, Maike en Aline Hund vormden de spits van de achtervolgers, en in die volgorde kwamen zij vervolgens ook over de finish, Julia 1, Maike 2, Aline 3. De loting was misschien ietsje ongunstig voor Marianka, aangezien ze met haar zwakste punt moest aanvangen. Maar nadat ze uit het water kwam heeft ze toch nog een aardig stuk bij kunnen halen en eindigde ze op een negende plaats. Voor Anneloes liep het bijna precies tegenovergesteld, en eindigde op plaats 12.

Twee Nederlandse heren aan de start van de Oceanman, nadat Peter Crijns op een haar na niet door de series heen wist te komen. Ruud van Bommel en Rik Op het Veld mochten aantreden in een veld van twintig lifesavers, waaronder ook alle vijf leden van het Duitse nationale team. Ook Rostock, Halle en België waren goed vertegenwoordigd, dat betekende veel goeds voor de toeschouwers. Vooraan het deelnemersveld was de strijd om de eerste plaats het heftigst, Hamster (lees: Björn Fähnle), David Loosen en Rik waren voortdurend bezig met het verstevigen van hun koppositie. Tijdens het laatste rondje ski, waar slipstreamen door de lichte golfjes niet mogelijk was, voeren zij richting het laatste stukje rennen. Terwijl David langzaam bezig was met afhaken, lag Rik ook stiekem een stukje voor op Björn. En waar Hamster normaalgesproken door kenners sneller worden ingeschat op het rennen, kwam hij er dit keer niet aan te pas en kwam Rik als eerste over de eindstreep. Ietsje daarna kwam ook Ruud over de streep, hij was na het zwemgedeelte toch een plaatsje of twee/drie weggezakt en eindigde op een twaalfde plaats.

En toen? Ja een kleine stilte dus. Want om grote drukte en chaos te voorkomen, rekenden de juryleden even uit welke teams er behoorden tot de beste zestien. Alleen deze teams kregen een startbewijs voor de Oceanman/woman Relay. Huh, wat? Nee, dames en heren gewoon apart hoor... Een inventieve en nieuwe manier om de series over te slaan dus.

Tussen de damesteams die mochten starten zaten 'gewoon' alle internationale teams, dus ook de Nederlandse dames. Anneloes, Marianka, Maike en Ilvy knepen het laatste stukje energie uit hun lichaam, en dat was genoeg om België, DLRG Kelkheim, Denemarken, DLRG Halle en de rest voor te blijven. Alleen Duitsland ontsnapte aan hun grip en ging soeverein naar de overwinning. In het herenveld dicteerden Duitsland en DLRG Rostock de strijd om de eerste plaats. Daarachter kwam Denemarken steeds dichter in de buurt bij Nederland, maar Robert maakte het werk van Rik, Niels en Ruud goed af en kwam voor de Deense renner over de streep. Intussen was Duitsland al als eerste over de streep gekomen, en liet Rostock dus achter zich.

Spannend spannend, want nu ging de jury dus aan de bak om de totaalklassementen uit te rekenen. In onderstaand overzicht de top vijf en de overige Nederlanders in het individuele klassement.

Een tijdje na de sluitingsceremonie hadden wij nog een klein interview met Rik Op het Veld, de winnaar van het individuele klassement.

LifeSaving.nl: Hallo Rik, gefeliciteerd met de overwinning! Hoe voel je je nu?
Rik Op het Veld: Thanks... wij liggen nu net in bed, en ik ben helemaal op...

LifeSaving.nl: Moe maar voldaan? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het niet slecht gegaan is, toch?
Rik Op het Veld: Voor mij ging het inderdaad niet slecht. Ik heb nog geen precieze uitslagen kunnen zien, maar ik was eerlijkgezegd verbaasd over mijn eigen resultaat. De rest van het team kan denk ik ook wel tevreden zijn over de wedstrijd, ze hebben hier en daar wat pech gehad. Dat had ik niet, en daarom kreeg ik de kans om mezelf te kunnen overtreffen.

LifeSaving.nl: Ze zeggen wel eens dat geluk afgedwongen wordt, dus laten we het daar op houden. We zullen je niet verder wakker houden, tot ziens en hopelijk komen we jou weer tegen op de WK in Egypte!
Rik Op het Veld: Haha, ja dat zal wel. Bedankt, dat hoop ik ook. Mazzel!

Verder zullen we nog even for the record ingaan op de totaal-generaal allesomvattende uitslag van de DLRG Cup. Het was al lang voorspeld dat Duitsland de Cup wederom in eigen land zou kunnen houden, mits misschien Nederland of heel misschien België of zelfs Denemarken daar nog iets tegen in te brengen hadden. Maar het bleek voor deze landen te hoog gegrepen om het oppermachtige Duitsland voorbij te steken. Daarom lijkt de volgende uitslag ook niet zo vreemd.

Als allerlaatste schakelen wij nog even over naar een stukje beeldmateriaal, wederom van de DLRG, zodat u weer een mooie impressie heeft van hoe het allemaal gebeurde.

{denvideo http://www.youtube.com/watch?v=lr3JjbvoqIk}

Dit was het dan voor de DLRG Cup van dit jaar. Wij van LifeSaving.nl hopen dat u genoten heeft van deze wedstrijd, die hopelijk veel goeds heeft voorspeld voor het WK in Egypte. Verwacht wordt dat de bondscoaches binnen drie weken hun conclusies gaan trekken aan de hand van de prestaties van het afgelopen seizoen en de WK selectie bekend gaan maken. Ook dat leest u dan meteen hier, op LifeSaving.nl.

Foto's: DLRG Rendsburg deel 1, DLRG Rendsburg deel 2, DLRG Berlin-Lichtenberg
Film: DLRG